Gisteren en vandaag een aantal thema sessie bezocht in het kader van de Nationale Wetenschapsagenda, gisteren (17 juni) rond het thema ‘Science for Competiveness’ en vandaag (18 juni) rond ‘Science and Society’. De bedoeling van het congres was de 11.700 ingediende vragen, door de Koninklijke Akademie van de Wetenschap teruggebracht tot 248 clusters, verder van prioriteiten te voorzien en thematisch te ordenen.
Ik had, voor ik naar de conferentie ging, het 91 pagina’s tellende document met alle vragen doorgeworsteld, een hele klus. Om het mezelf makkelijker te maken maar een een Wordle gemaakt om een totaal indruk te krijgen van de thema’s met het volgende resultaat:Wat me daarbij opviel was dat thema’s als duuzaamheid en energie nog steed belangrijk worden gevonden maar dat innovatie en ICT (mijn vakgebied) slechter scoren dan ik had verwacht, thema’s die samenhangen met de gezondheidszorg scoren echter relatief hoog. Vandaar dat ik me ook had ingeschreven bij de werkgroep die hier over ging.
Van de drie bijeenkomsten die ik heb bijgewoond was deze ook het meest inspirerende. Door de groep werd ik gevraagd als voorzitter op te treden en, hoewel ik niet veel van de gezondheidszorg weet en nog nooit echt ziek ben geweest, lukte me het wel een goed beeld op hoofdlijnen van de prioriteiten en thema’s die spelen te krijgen. Meest besproken onderwerp was de zgn. ‘Personalized Medicine‘, hierbij gaat het om het produceren van patiënt specifieke medicijnen, zeer effectief maar met een hoog kostenplaatje. Tevens ligt er veel prioriteit bij het vroegtijdig herkennen van ziektes wat steeds makkelijker en goedkoper kan, en preventie en nazorg als patiënten uit behandeld zijn. De deelnemers van de bijeenkomst waren erg betrokken bij het onderwerp, deskundig op hun kennis gebied en bereid dit ook met de groep te delen.
Dat lag anders bij de werkgroep die over Innovatie en ICT ging. De discussies die daar gevoerd werden hadden waren niet echt gericht op consensus. Zo zat ik bij iemand in de groep die vond dat we er maar aan moesten wennen dat ‘Privacy’ in de toekomst niet meer bestond. Een ander beweerde dat computer en robots goed in staat zijn taken van mensen over te nemen en dat dit soort bijeenkomsten, waarbij mensen met elkaar discussies voeren. makkelijk geautomatiseerd kunnen worden door expert systemen zodat mensen andere en leukere dingen kunnen doen. Daar denk ik wat genuanceerder over, met elkaar rond een tafel zitten en een gesprek voeren over iets inhoudelijks is toch nog steeds de meest effectieve manier van communicatie volgens mij, je kan niet alles automatiseren…
Wellicht een leerpuntje voor de organisatie, een discussie over prioriteitstelling kan je toch het best voeren met mensen die ergens verstand van hebben, een mening heeft iedereen wel maar of die dan ook relevant is…
At this moment we are facing some big challenges which influence our political, social and economical landscape and it seems our leaders don’t have a clue how to manage them. Politicians are running from hype to hype solving problems and are most of the time focusing on short term damage control. It’s busy in the situation room with lot’s of issues to handle and it sometimes seems there is no strategy room setting direction.
What is Obama’s IS strategy? What’s the EU’s strategy regarding the Greecs debt crisis? What’s Poutin real ambition regarding Eastern Europe? What is China’s geopolitical strategy? It could be our politicians have a strategy for the problems we are facing, the problem is we don’t know what it is. Probably domain experts and stategist are working behind closed doors on scenario’s and strategies based on which politicians can make decisions but we don’t know how they do this and whom are involved and what the outcome is. Having worked for big companies I know they develop scenario’s to test their business plans, analyse risks regarding potential problems which could occur in the future influencing their business and manage these by mitigation plans. Are our world leaders doing the same? They probably also work with scenario’s like the NATO does as shown in the picture above including a strategic vision, risk analysis and impact analysis of dependencies between conflicts. But how does this influence decision making and negotiations? Of course this strategy development can not be done public, when your opponents know what your strategy is this will influence the outcome of the negotiation process or conflict so there are good reasons not to do this in the public domain.
Because most of the time we are focusing on one problem at the time would it not be a good idea to have a view on the big picture? What are our big problems we need to focus on, what’s their risk and impact? And what’s are the dependencies between them? Is it possible to have an high level overview? And track progress on a quarterly basis?
I looked around for this on the Internet and the best report I could find was the 2015 Global Risk overview from the World Economic Forum which defines a global risk as ‘an uncertain event or condition that, if it occurs, can cause significant negative impact for several countries or industries within the next 10 years’.
Nice overview but is it realistic to predict less interstate conflicts in 10 years while Russia and China are challenging the US leadership? And will there be less cyperattacks and fraud while the internet is expanding and some countries just started with using the internet and new IT technology is still being developed? Overall It looks like the WEF is more optimistic regarding geopolitical and economic risks than social risk, no good news for the avarage citizen…
I’m more interested on what happenig right now that’s why I made my own Global RIsk Index Report on the most important issues happening right now:
In the overview above I identified the three main risks which dominate the political agenda at this moment and broke these down into potential scenario’s, their probability of occuring and the geopolitical, social and economic impact, as a result of this I calculted a risk index. Next to this I identified the main dependencies between the three highest risks. This is a first draft but the good thing about it is that it makes risks visible from a broader perspective and sets direction for an overall strategy.
Let’s zoom in at the Greece risks regarding the debt crisis. This risk is now mainly managed as a financial and secondly a social problem. It’s owned bij the Greece, the IFM, Worldbank and EU whereby the EU Ministers of Finance are managing this problem mainly from a fiancial perpective while the Greece government is also concerned for their citizens welfare. As we all know these are difficult negotiations with focus on making short term decisions and only one alternative on the table: Greece leaving the Eurozone. When Greece decides to exit there will be a lot of uncertainty about the impact. This problem is bigger than only financial and social. Greece also has a rising number of refugees from the ME and Africa, a lot of them on the run for ISIS and other radical groups in the ME and Africa. And there is also Russia who is eager to open a new gateway to the Mediterranean for the transportation of oil and gas and militairy reasons. For this reason it’s not strange both NATO and Russia are now building up militairy tensions in Eastern Europe at the same time as the negotiations in Brussel on the Greece debt take place. And don’t forget NATO partner Turkey close by which economy is booming and unsolved territory issues still open. All this does not help to solve the Greece debt crisis and a Greexit can cause a chain of reactions of which we don’t know what the impact will be. The longer it takes to negotiate on a deal with Greece, the more difficult, painfull and expensive it will be to solve this problem.All parties involved in the current negotiations with Greece will be aware of this and have there own strategy towards the negotiations which makes this process very complicated. And some important influencers are not part of the negotiations while the outcome of this is also very important for their future. In a case like this the best option would be to broaden the scope of negotiations but with Russia on the sideline not invited to last G7 this will be very difficult. Someone should take leadership in this process and make a first step towards a real solution but I’m not very positive this will happen on the short term.
One thing is sure, It’s not an easy task to manage the world!
Gisteren een bezoek gebracht aan de enige officiële herdenkingsplaats in Nederland van de Eerste Wereldoorlog (1914-1918) gevestigd in de voormalige garage van Keizer Wilhelm II, een beetje weggestopt naast Huis Doorn, tegenwoordig Paviljoen ‘Nederland en de Eerste Wereldoorlog’ genoemd. Vorig jaar officieel geopend door Prinses Beatrix (zie foto hierboven) wiens overgrootmoeder destijds niet erg blij was met de komst van de Keizer naar Nederland. De Keizer heeft er tot 1941 gewoond, een beetje kleine huisvesting voor iemand die iets beters gewend was en dan wordt je optrekje ook nog eens pesterig een ‘Huis’ genoemd. Willem Alexander en Maxima zouden zoiets niet accepteren. Overigens heeft geen van de Oranjes de keizerlijke residentie in ballingschap in Doorn ooit bezocht dus zo maakte Beatrix postuum iets goed. Zo gaat dat dus als je rijk in elkaar stort, van solidariteit tussen de vorstenhuizen is als het mis gaat weinig sprake…
Wel een beetje vreemd om via een paviljoen in de garage van de keizer een link te leggen met de verliezer van de Eerste Wereldoorlog terwijl wij officieel neutraal waren en Nederland destijds duidelijk verlegen zat met zijn komst. Aan het eind van de Eerste Wereldoorlog hebben de geallieerden nog geprobeerd Keizer Wilhelm II en de Kroonprins uitgeleverd te krijgen maar dat heeft Nederland toen geweigerd, zich beroepend op ons aloude Nederlands asielrecht waar we zo trots op zijn. Tot zijn dood verbleef de Keizer in Huis Doorn waar hij zijn belangrijkste hobby kon uitoefenen: het zagen van bomen. Het schijnt dat hij in de loop van de jaren de complete omgeving heeft ontbost maar daar deed men toen nog niet zo moeilijk over. We hadden beter een herdenkingsplaats kunnen inrichten bij een van de vele vluchtelingenkampen die er toen waren en waar met name veel Belgische vluchtelingen door ons opgevangen zijn zoals bijvoorbeeld op het terrein dan de Juliana van Stolberg kazerne in Amersfoort, aan de rand van de stad. Amersfoort had in 1914 25.000 inwoners en heeft toen, zonder dat dit tot grote problemen heeft geleid, 22.000 Belgen opgenomen: 17.000 militairen en 5.000 burgers. In totaal heeft Nederland toen 1 miljoen Belgen opgenomen. Vele Amersfoortse burgers waren destijds als vrijwilliger actief om deze vluchtelingen te helpen. Een van de meest opmerkelijke initiatieven destijds was de oprichting, begin 1915, van een nooduniversiteit in Amersfoort, ondergebracht op de Hendrik van Viandenstraat. het pand telde vier studiekamers, een lerarenkamer, een eetzaal en een kleine en grote ruimte die als auditoria dienst konden doen. Directeur was de Leuvense hoogleraar Victorien Antoine die in Amersfoort geïnterneerd was. Een dertigtal Utrechtse en Belgische professoren, docenten, leraren en officieren gaven hier les. Wil je hier meer over weten kijk dan op deze site: De Belgische Nooduniversiteit van Amersfoort.Als dank voor de inzet van de Amersfoorters heeft België ons na de oorlog een monument geschonken, door Belgen zelf gebouwd tijdens de crisisjaren: in 1938 hebben Koningin Wilhelmina en Koning Boudewijn deze herinneringsplek bezocht en naar ik weet is dit het grootste monument in Nederland dat refereert aan WO1. Onlangs is het monument, qua omvang het grootste monument van Nederland gerestaureerd inclusief het carillon dat nog steeds bespeeld wordt door leerlingen van de Nederlandse Beiaardschool in Amersfoort.
In het paviljoen in Doorn kan je de permanente tentoonstelling ‘Tusschen twee vuren’ bezoeken die een chronologisch overzicht geeft van WO1 en de oorlog vanuit het ‘Nederlandsche’ perspectief aan de hand van vijf thema’s verteld: vluchtelingen, mobilisatie, economie en schaarste, publieke opinie en democratie. Wat ik mis in de tentoonstelling is het beantwoorden van de vraag waarom Nederland voor een neutrale positie koos, wat de voordelen daarvan voor ons waren en waarom de geallieerden en de Duitsers dat respecteerden. Ik denk dat onze handelsgeest daarbij een belangrijke rol speelde: ons land was en is een belangrijke doorvoerhaven naar het Duitse achterland, door de Engelse blokkade kwam die echter stil te liggen. Afijn, het scheelde ons in ieder geval een hoop doden en na afloop van WO1 stonden we er economisch beter voor dan de ons omringende landen.Na afloop van het bezoek kwam ik in gesprek met een van de vrijwilligsters bij de ingang over het nut van het museum en wat we van WO1 kunnen leren. Ze vond het jammer dat er in Nederland zo weinig aandacht is voor de Eerste Wereldoorlog en zag parallellen tussen toen en nu, met name wat betreft de vluchtelingen problematiek. Vroeger ‘verklaarde’ men elkaar formeel de oorlog en hield je op de landkaart de vordering van de legers bij. Nu vechten ze elders elkaar de tent uit, winnen de sterken en vluchten de zwakken deze kant op in de hoop bescherming van ons te krijgen en hier een toekomst op te kunnen bouwen. In feite is de Derde Wereldoorlog volgens haar al begonnen alleen beseffen we het nog niet en komt die steeds dichterbij: afgelopen weekend stonden in Libië een half miljoen mensen klaar om de oversteek naar Europa te maken.. En de vraag van deze dame was dan ook terecht: wat doen we er aan?
Ik zou er een groot voorstander voor zijn, net als honderd jaar geleden in Amersfoort gebeurde, hier een Universiteit op te richten voor vluchtelingen die zich dan kunnen bekwamen in allerlei zaken die van belang kunnen zijn als zij weer terug kunnen naar hun land van herkomst als de situatie daar is verbeterd. Ik denk daarbij aan juristen, artsen, planologen, bestuurders maar ook ondernemers die na terugkeer hun land weer kunnen opbouwen. Wie doet er mee?
Are you planning to start your own business or perhaps already in the process of setting it up? Or do you have your own business already, started without a business case and have problems making money out of it? Or are you now looking to expand, increase or decrease services and activities? Do you have the feeling you lost clear focus and need to re-clarify the main objective of your business?For this purpose I developed a training workshop on developing your business case: during the workshop you will be guided on conceptualizing and writing your business case and challenged if your case has real potential, which areas contain risks or you need external help etc.
The workshop is interesting for 1) those who have already a business case and need to pitch their plan to an investor and see if their plan is solid enough to attract the financial injection they need but also for 2) those who don’t have a business case yet and are in the proces of translating their ideas into a formal business case.
Gerard Geerlings, the facilitator of the workshop, has a track record in Business Planning & developing and reviewing Business Cases & Business Plans. Based on this experience he developed a methodology which helps startups to develop their own Business Case in 7 steps: During the workshop he wil introduce this methodology and give you a chance to test your own case by going through a checklist with others. The aim of the workshop is to give you new insights on what you are good at and understand where you should focus on to improve your case.
Next workshop: June 20th 2015 14:00 – 17:00 organized by e3events Pedro de Medinalaan 1, Amsterdam or signup with Meetup
Feel free to contact me if you want more information or want to plan a simular workshop!
Gerard Geerlings – gerardgeerlings@gmail.com or www.gerardgeerlings.nl
Gisteren en vandaag een aantal thema sessie bezocht in het kader van de Nationale Wetenschapsagenda, gisteren (17 juni) rond het thema ‘Science for Competiveness’ en vandaag (18 juni) rond ‘Science and Society’. De bedoeling van het congres was de 11.700 ingediende vragen, door de Koninklijke Akademie van de Wetenschap teruggebracht tot 248 clusters, verder van prioriteiten te voorzien en thematisch te ordenen.
Wat me daarbij opviel was dat thema’s als duuzaamheid en energie nog steed belangrijk worden gevonden maar dat innovatie en ICT (mijn vakgebied) slechter scoren dan ik had verwacht, thema’s die samenhangen met de gezondheidszorg scoren echter relatief hoog. Vandaar dat ik me ook had ingeschreven bij de werkgroep die hier over ging.
