Month: October 2019

De Dutch Design Week

Posted on by

Deze week een dagje door de binnenstad van Eindhoven gelopen tijdens de Dutch Design Week en mij op de verschillende lokaties laten verrassen door allerlei nieuwe creatieve concepten en om meteen maar in huis te vallen: het draait in designland momenteel vooral om het klimaat en het milieu.

Opvallend vaak kwam ik projecten tegen die gaan over het hergebruik van afval, het ontwerpen van nieuwe duurzame producten en het herontwerpen van de supply chain zodat die minder belastend is voor het milieu: er wordt door de nieuwe generatie ontwerpers flink nagedacht over nieuwe concepten die het klimaat en het milieu minder belasten en dat is een positieve ontwikkeling temidden van al die sombere berichten die dagelijks op ons af komen. Als je ergens nieuw ideeën wilt opdoen en je wil laten inspireren ga dan naar de Dutch Design Week!

Omdat Eindhoven bij mij nog altijd de associatie opwekt met Philips bezocht ik ook het ‘Design Talks’ programma in het Philips Museum dat qua scope flink afweek van wat ik daarvoor had gezien. Opvallend veel aandacht voor high tech projecten in de gezondheidszorg en innovaties van bestaande producten, helaas geen enkele link met het klimaat en het milieu. Daar waar Philips groot is geworden door de omzetting van elektriciteit in licht zou het toch een mooie uitdaging voor de ontwerpers van Philips kunnen zijn oplossingen te bedenken voor de afvalproblematiek en het hergebruik van materialen in de Supply Chain.

In het van Abbe Museum wel veel aandacht voor deze problematiek en daar twee indrukwekkende opstellingen over de milieu problematiek gezien: één over de ‘Plastic Soup’ die onze oceanen vervuilt en een ander over de grote hoeveelheid ruimteafval die er rond de aarde zweven. Dat blijken er inmiddels al meer dan 22.000 objecten te zijn, dit wordt bijgehouden door een internationale organisatie die eveneens bijhoudt waar deze rommel op aarde neerstort en uit de tentoonstelling blijkt dat dat een ongecontroleerd proces is en overal kan zijn.

Onlangs lanceerde Elon Musk’s 60 Starlink satellieten die met de SpaceX’s Falcon 9 in een baan rond de aarde werden gebracht. Dit programma heeft tot doel voor eind volgend jaar 12.000 van deze satellieten te lanceren die een wereldwijd dekkend netwerk gaan vormen voor alle online communicatie, in één klap worden dan al die glasvezelnetwerken en wifi modems overbodig omdat je dan overal en altijd online kan zijn. Het uiteindelijke doel van is 40.000 satellieten in een baan om de aarde te krijgen, in één keer een verdubbeling van het aantal objecten dat om de aarde zweeft. Andere bedrijven zoals Amazon en OneWeb hebben gelijksoortige plannen. Waarschijnlijk zijn al deze satellieten over 5 jaar alweer verouderd en zullen er dan ongetwijfeld een veelvoud van bijkomen. Het wordt vol in de ruimte direct om ons heen…

Deze week deed Elon Musk persoonlijk een test van dit nieuwe netwerk door succesvol vanuit zijn eigen huis een twitter bericht te sturen. Deze ontwikkeling heeft volgens mij een enorme impact vergelijkbaar met een innovatie als de uitvinding van de telefoon of de eerste email op het internet. Niet alleen zullen deze satellieten de ruimte vervuilen maar wordt veel van de huidige infrastructuur aan kabel en zendmasten overbodig en ontstaat een monopolie van een klein aantal bedrijven die buiten de invloed van onze nationale wetgevingen de satelliet infrastructuur in handen hebben en de zich niets van nationale wetgevingen hoeven aan te trekken.

Blijkbaar is het bewustzijn dat we iets moeten doen aan de stijging van de zeewaterspiegel en de vervuiling van onze oceanen en atmosfeer nog niet doorgedrongen tot de industriële ontwerpers die voor grote bedrijven werken terwijl hier toch een grote uitdaging ligt die potentieel commercieel zeer interessant kan zijn. En dan is het hoopvol dat tijdens mijn bezoek aan de Dutch Design Week in Eindhoven bleek dat aan de ontwerp kant van de samenleving maar ook door kunstenaar creatief nagedacht wordt over alternatieve oplossingen.

Tafel in boekhandel in Eindhoven met boeken over het klimaat en het milieu.

‘Dat is mooi!’

Posted on by

Als je van Amersfoort via Soest naar Baarn rijdt kom je drie spoorwegovergangen tegen en dat ritje hebben we de laatste tijd veel gemaakt om onze kleinzonen terug te brengen naar hun ouders. De oudste is inmiddels twee jaar en kan zich sinds kort in volzinnen uitdrukken en verheugt zich dan vanaf de achterbank op het passeren van het spoor hopende dat de slagbomen dicht zijn en we moeten stoppen voor de passerende treinen. Eén keer hebben we het meegemaakt dat twee van de drie spoorbomen dichtgingen en in totaal vier trienen langs kwamen waaronder één wel heel erg lange goederentrein. ‘Dat is mooi!’ klinkt het dan blij van achter uit de auto.

Vorige week daarom mijn oudste kleinzoon maar eens meegenomen voor een wandeling over het station van treinknooppunt Amersfoort. Na de poortjes gepasseerd te zijn, wat op zich ook al een hele ervaring voor hem was, liepen we naar de trap om tree voor tree naar het perron af te dalen. Bovenaan de trap zag hij in de verte tegelijkertijd de treinen uit Groningen en Hengelo aankomen en tree voor tree daalde hij de trap af elke tree even stil staand om naar de aankomende trienen te kijken onder het uitroepen van ‘Dat is mooi!’.

Op het perron aangekomen rende hij van de ene kant naar de andere kant om de aankomend en vertrekkende treinen en de in- en uitstappende passagiers, conducteurs en controleurs te bekijken. Op de terugweg naar de stationshal namen we de roltrap, ook weer een heel avontuur, en bij het busstation leverden de stads en regionale bussen weer een hoop ‘Dat is mooi!”s op. Heerlijk die onbevangenheid van kinderen en hun verwondering om de wereld om zich heen die wij volwassenen als gewoon ervaren. Het hebben van kleinkinderen is mooi!

Onder de vulkaan

Posted on by

Als de sneeuw op een gletsjer zich opstapelt ontstaat er een spanning die langzaam opgebouwd wordt tot een kleine verstoring tot een enorme lawine kan leiden. En als de druk onderaards te groot wordt spuwt een vulkaan zijn lava met grote kracht de lucht in alles om zich heen verwoestend.

Zoiets is er nu ook mondiaal aan de hand. In de UK lopen de spanningen rond de Brexit verder op en probeert de niet democratisch gekozen premier Boris Johnson er op de valreep nog een deal uit te slepen, zijn in de VS de politieke verhoudingen onder Barack Obama gepolariseerd en heeft Trump daar een absurde dimensie aan toegevoegd, kan Erdogan de Koerden in Noord Syrië aanvallen omdat hij weet, na een telefoontje met Trump, dat niemand hem zal tegenhouden en Trump, in ruil voor bemoeienis met de Amerikaanse verkiezingen door China, een deal met Xi Jinping heeft afgesloten om zich niet te bemoeien met de opstand in Hong Kong waardoor hij chantabel is.

Het feit dat onze leiders irrationeel en op eigen belang gericht gedrag vertonen kan je deze leiders niet verwijten, het zijn immers hun kiezers, wij zelf dus, die deze leiders in het zadel hebben geholpen en ook de macht hebben ze af te zetten. Dat dit niet gebeurd is een symptoom van een niet goed functionerende samenleving waarin disfunctionele processen er voor zorgen dat de maatschappelijke cohesie afneemt. Alleen een uitbarsting kan ervoor zorgen dat er weer dynamiek in de samenleving komt waardoor het tij keert..

Podcasts, influencers en journalistieke principes

Posted on by

Gisteren beklaagde podcast goeroe Gijs Groenteman (‘Met Groenteman in de kast’, ‘De grote Harry Bannink podcast’) zich tijdens het Mediaforum op de radio 1 over het feit dat hij met zijn veel beluisterde podcasts nauwelijks geld verdiend. Waarom willen bedrijven zijn blogs niet sponsoren, vroeg hij af. Hij dacht dan aan bedrijven zoals NS of sportscholen, daar hadden mensen immers de tijd naar zijn podcats te luisteren. Infleuncers op social media worden immers flink gesponsord door bedrijven en waarom kon hij daar als populair podcaster ook niet van profiteren? Journalist Kees Boonman, zelf vlogger, vond dat maar niks. Kortaf zei hij dat zijn podcast dan geen onafhankelijk journalistiek product meer zouden zijn.

En vanmorgen stond er een column van Sander Donkers in de Volkskrant over de journalist Joris Luyendijk die in de Goed Nieuws podcast, die hij maakt voor de Correspondent, zijn hoofdredacteur Rob Wijnberg had medegedeeld met zijn podcasts te stoppen. De reden die hij daarbij opgaf was dat hij ontevreden is over de rol die de journalistiek momenteel speelt in het speelveld tussen populisme, fakenieuws en democratisch gekozen leiders met dictatoriale neigingen. Vroeger waren de media vast verankerd in de maatschappij en onaantastbaar en zorgen zij voor een stabiel en functionerend midden. De huidige journalistiek is daar niet tegen opgewassen en daarom wil hij gaan nadenken over nieuwe vormen van journalistiek die ‘het midden verdedigen’.

En dan eveneens vandaag verderop in de Volkskrant een interview met Jesse Klaver over zijn nieuwe manier van politiek bedrijven waarbij hij bij voorbaat voor de debatten plaats vinden in de kamer de begroting van het kabinet steunt. In plaats van zich tegen de kabinetsplannen te keren heeft hij gekozen voor het aanwenden van zijn invloed, binnen en buiten de politiek (‘maatschappelijke druk’), om de bestaande plannen die ten grondslag liggen aan de begroting te verbeteren. In het interview legt hij uit dat deze nieuwe manier van politiek bedrijven gebaseerd is op zijn inzicht dat het dreigen met tegenstemmen politieke tegenstanders niet overtuigd maar meedenken en met verbetervoorstellen komen veel effectiever is. De aard van de huidige problemen in het onderwijs of de zorg dwingen betere oplossingen vanzelf af, aldus Klaver.

Drie voorbeelden van het zoeken naar nieuwe vormen van journalistiek en nieuwe manier waarop we politiek bedrijven vanuit het inzicht dat we met de huidige manier van doen vastlopen en niets oplossen. In de media krijgen de populisten en een ieder met een ongenuanceerde mening momenteel het meeste aandacht en lopen zowel politici als journalisten hijgend van hype naar hype. Voor de genuanceerde burger in het politieke midden is deze ontwikkeling haast niet meer te volgen, laat staan te begrijpen. Het venster dat de journalistiek vroeger was op de wereld is vervangen door een online bombardement aan nieuws en meningen die niet meer gebaseerd zijn op journalistieke principes.

Neem bijvoorbeeld het fenomeen ‘influencers’ op sociale media, met hun miljoenen volgers vaak populairder dan menig politicus, continue succes uitstralend en primair oog hebbend voor hun eigen portemonnee en daardoor een gewillig marketing instrument voor het bedrijfsleven en zonder politiek engagement. Zo kwam Saoudi Arabië deze week in het nieuws die jaarlijks een aantal top influencers uitnodigt voor een 10-daags bezoek aan dit Koninkrijk. Dit jaar stonden, naast de toeristische tripjes, een concert van de Franse DJ David Guetta, een motor festival en een box wedstrijd op het programma. Gastheer daarbij was kroonprins Mohammed bin Salman die met dit ‘Gateway KSA’ zijn land na alle recente slechte publiciteit beter op de kaart wil zetten. Dit had een stroom Instagram foto’s en vlogs tot gevolg die bedoeld waren het slechte imago van Saoudi Arabië, ontstaan na de moord op de journalist Jamal Khashoggi, te verbeteren.

Gelukkig kwam er daarna op diezelfde social media veel kritiek op deze influencers die zich hadden laten fêteren door kroonprins Mohammed. Hopelijk komt er zo meer druk op deze grootverdieners om ook eens na te gaan denken over hun morele en ethische principes en de wijze waarop zij hun invloed ook naast commercieel ook ideologisch kunnen aanwenden. Wat dat betreft heeft Jesse Klaver gelijk: de oplossing ligt niet in het tegen de nieuw media zijn maar in het verbeteren daarvan: het influencen dus van de influencers.

%d bloggers like this: