Abou Jahjah en de Globalisering
Afgelopen weekeind naar zomergasten gekeken met Abou Jahjah en geprobeerd erachter te komen waar hij nu eigenlijk voor staat. Niet makkelijk want zijn betoog wordt doorspekt met begrippen waar hij steeds, naar gelang de context, een andere betekenis aan geeft. Van een Politicoloog zou je meer consistentie in het hanteren van begrippen verwachten.
Mij vielen zijn volgende standpunten op:
- Veel van de problemen die wij nu hebben in Europa zijn het gevolg van het Westers kolonialisme, veel staten in het Midden Oosten en Afrika zijn ingericht door de oude koloniale machten en nog steeds zich bezig aan de toen opgelegde structuren te ontworstelen.
- Met enig leedvermaak vindt Abou Jahjah het een goede zaak dat wij in Europa nu ook eens geconfronteerd worden met de gevolgen van de conflicten daar, zie bijvoorbeeld zijn vreugde na de aanslagen op de Twin Towers, met andere woorden: de globalisering van het leed in de wereld.
- Abou Jahjah heeft sympathie voor vrijheidsstrijders zoals bijvoorbeeld in Algerije en zegt meer waardering te hebben voor een terrorist die zijn slachtoffers in de ogen kijkt voordat hij ze vermoord dan iemand die in een bunker in Arizona een drone bestuurt en luchtaanvallen uitvoert op anonieme burgers.
- Globalisering ziet hij als de oplossing voor veel problemen en Brussel is volgens hem de stad die hierin vooroploopt, hier leven vele culturen en nationaliteiten samen. Daarbij moeten de instituties zich aanpassen aan deze nieuwe samenleving en niet andersom. De Belgische politie is volgens hem te soft en moet zich harder opstellen omdat ze anders niet serieus worden genomen.
- Dit proces is onomkeerbaar, we kunnen niet terug naar de oude tijden en iedereen zal zich moeten aanpassen aan de nieuwe globale samenleving en dat zal voor sommige ook een stap terug betekenen. Het zwarte piet debat is daar een goed voorbeeld van.
Er zijn vele Abou Jahjah’s in Europa die tussen twee culturen leven en hier noodgedwongen hun bestaan proberen op te bouwen. Abou Jahjah zou liever in Libanon wonen maar kiest vanwege de veiligheid van zijn gezin voor België, tegelijkertijd verfoeit hij de instituties die deze veiligheid borgen. Zijn ratio zit hier en zijn emotie zit in Libanon, iets waar vele immigranten last van hebben. Daar kan ik me overigens alles bij voorstellen, zeker als het vertrek hier naartoe niet vrijwillig was maar ingegeven door politieke of economische redenen. Een bijkomend probleem op dit moment is dat bijvoorbeeld Turkije maar ook Saoedi Arabië burgers die buiten de landsgrenzen wonen proberen te beïnvloeden wat de problematiek van de loyaliteit aan het moederland alleen maar groter maakt.
Blijft de vraag of globalisering de oplossing is, mensen willen nu eenmaal ergens bij horen waarin ze zich herkennen en verbonden voelen. En hoe bouw je een multiculturele samenleving op die tegemoetkomt aan een ieders normen en waarden? Kortom, hoe kunnen we vreedzaam samenleven in een zich globaliserende wereld met behoud van onze eigen identiteit. Volgens mij is daar maar een oplossing voor: door mee te doen en niet aan de zijlijn te gaan staan en met oplossingen te komen zoals bijvoorbeeld Ahmed Aboutaleb doet in Rotterdam die in eerste instantie Burgemeester van Rotterdam is en de grootstedelijke problemen daar echt aanpakt. Rotterdam lijkt me daarom een beter voorbeeld dan Brussel als het gaat om een multiculturele samenleving, de problemen die daar zijn worden benoemd en aangepakt. Het probleem van Brussel is juist dat de problemen daar nooit zijn opgepakt door de politiek waardoor er in wijken als Molenbeek en Schaarbeek een soort niemandsland is ontstaan waar de autoriteiten geen greep op hebben, als dat je ideaal is ben je niet goed snik.
