De wereld in wording
Op mijn middelbare school kreeg ik les van Pater Beemsterboer en dat was wel de meest bijzondere docent die ik mij uit mijn schooltijd kan herinneren. Voorin het leslokaal had hij met grote letters het begrip RELATIVEREN geschreven en op dat begrip kwam hij tijdens zijn lessen steeds terug. Beemsterboom gaf geschiedenis en was de redacteur van het lesboek ‘De wereld in wording’ dat ik nu nog steeds in mijn boekenkast heb staan (twee delen). Nu ik Nietzsche gelezen heb besef ik pas hoe goed deze titel gekozen is .De ondertitel van dit boek is ‘semi concentrisch’ wat duidt op het feit dat er ook aandacht werd besteed aan de niet westerse geschiedenis, ook toen al dus.
Beemsterboer had een oorspronkelijk methode van les geven waardoor je graag naar zijn lessen ging, zo kon hij plots de les stil leggen als er een insect in het lokaal rondvloog en dan ging hij er met een vliegenmepper in zijn zwarte lange habijt achteraan. Ook zijn wijze van beoordeling was anders dan bij de andere docenten. Zo vertelde hij dat hij bij het nakijken van opdrachten boven aan de trap ging staan en alles naar beneden gooide en de proefwerken die het verst vielen het hoogste cijfer gaf, daar was veel werk van gemaakt, dus waren die het zwaarst. En dat leverde dan in de klas weer mooie discussies op over de relatieve waarde van het maken van proefwerken en het nakijken door de docent.
In principe kreeg iedereen een voldoende en je kon op twee manieren een hoger punt van maken. De eerste was door voor de les een samenvatting in te leveren van de stof en dat feit alleen al was een extra punt waard. In een les gaf hij dan uitleg aan de hand van deze samenvattingen. Tevens kon je door een slimme opmerking een bonuspunt krijgen en als je heel slim was, namelijk door iets te zeggen wat hij zelf nog niet gerelativeerd had, kon je een kroonpunt krijgen. Dit hield hij bij in een schriftje en ik heb twee keer een kroonpunt van hem gehad waardoor ik op mijn lijst een 10 kreeg, de enige van mijn jaargenoten.
Op een gegeven moment zei hij iets over mij omdat ik iets niet gedaan had en toen had ik van een vel papier een prop gemaakt en dat naar zijn hoofd gegooid. Als reactie daarop organiseerde hij toen een tribunaal voorin de klas met een jury van drie klasgenoten, hem als aanklager en ik mocht mijzelf verdedigen. Ik weet niet meer precies wat de uitkomst was maar het was een van de mees leuke lessen die ik mij kan herinneren.
Docenten kunnen een belangrijke rol spelen in de ontwikkeling van jong volwassenen en persoonlijke aandacht is daarbij essentieel. Dat merk ik zelf nu ik zelf les geef en veel plezier beleef aan de interactie met studenten.
