Tag: Stonehenge

Een aantal jaren geleden was ik er al eens geweest: Stonehenge. We zaten in een hotel in Salesbury en hebben toen zowel de tentoonstelling in het Salisbury museum, over de achtergrond van Stonehenge, als Stonehenge zelf bezocht. Deze keer zitten we met de kinderen in een cottage in Wiltshire vlakbij Stonehenge, reden voor een nieuw bezoek.

Tegenvaller 1 was dat de vaste tentoonstelling in het Salesbury museum over Stonehenge gesloten was vanwege een upgrade, het museum had geld van de lotterij gewonnen en daarom werd het een en ander aangepast. Erg modern een Museum een tijdje sluiten voor modernisering. Ik vond de oude tentoonstelling qua opzet juist zo leuk. Dan op naar Stonehenge zelf. Daar aangekomen zag ik geen Stonehenge maar een compleet nieuw opgezet gebouw, in de vorm van drie gestapelde stenen, op twee kilometer afstand van de lokatie zelf waar je alleen met de bus kan komen. Vroeger was er een parkeerplaats aan de overkant van de weg en kon je via een tunneltje onder de weg naar het monument lopen (1 rij). En je zag het monument al dus wist je waar je voor kwam.

Er zijn dus eerst een paar hindernissen te nemen voor dat je het monument zelf mag zien. Eerst 15 pond p.p. betalen (rij 1), dan naar de expositie (rij 2), dan wachten voor de bus (rij 3) en na afloop weer in de rij voor de bus terug (rij 4) en de hele tijd natuurlijke bewakers in uniform om je heen die je aanspreken als je uit het gelid loopt en die je niets over Stonehenge zelf kunnen vertellen. De Cultuur Marketeers hadden erg hun best gedaan van het bezoek een experience te maken inclusief logo, merchandising en multimediale expositie. Daar betaal je dus allemaal ook voor terwijl je voor Stonehenge komt. Op de lokatie zelf zijn geen voorzieningen, geen toilet te bekennen daar. Terwijl we bij het monument waren begon het te regenen en iedereen wilde tegelijkertijd terug dus lekker in de rij nat geworden, de Stonehengers zelf konden vroeger teminste nog schuilen onder de stenen….

In de bus terug keken we rond naar de overige bezoekers en wat me opviel was dat deze allemaal een tevreden blik op het gezicht hadden. Schijnbaar slaat dit soort opzet aan bij het grote publiek. Bezoekers zijn gewend geraakt aan de grote atractieparken die allemaal een dergelijke opzet hebben en iedereen een zelfde unieke experience willen geven. Koptelefoon op en allemaal naar hetzelfde verhaal luisteren. Gelukig hebben we hier in Wiltshire ook veel landhuizen en tuinen bezocht waar we de enige bezoekers waren en de vrijwilligers graag hun verhaal aan ons vertelden waarvan vaak geen hout klopt maar wel een unieke user experience oplevert!