Vaslav
Er is veel geschreven over Diaghilev en Vaslav en het hun verhouding die zich afspeelde tijdens de nadagen van de Russische aristocratie en de aanloop naar de eerste wereldoorlog. En een tijd dat je beroemd kon zijn bij velen zonder dat die je ooit gehoord of gezien hebben. Alleen vage foto’s en een spaarzaam film of geluidsfragment blijven over van deze personen en dat geeft ze een mythische status.
Tijdens de voorstelling in het DeLaMar moest ik denken aan de film Fitzcarraldo van Werner Herzog die ik lang geleden heb gezien en veel indruk maakte, natuurlijk vanwege het spel van Klaus Kinsky maar ook het onderwerp. Fitzcarraldo is een grote fan van de beroemde tenor Enrico Caruso, droomt hij nu van het bouwen van een opera in de Iquitos in Peru waar Caruso eenmalig zal optreden. Deze film speelt in dezelfde periode als Vaslav beroemd was en is prachtig, nog mooier is de documentaire die er over het maken van de film is gemaakt en de krachtsinspanning die het kostte deze film te maken. Maar het gaat in de film ook over de muziek en dat zijn de mooie momenten waar het om gaat. gelukkig zijn er nog geluidsfragmenten van Caruso en daar gaat het natuurlijk om, dat wat hem beroemd maakt is zijn muziek!
Ik had in een stuk over Vaslav, Diaghilev en niet te vergeten de bedrogen echtgenote Romola meer muziek en dans verwacht. Mooi gespeeld hoor maar het ging nu vooral over relaties en jaloezie en niet over de kwaliteiten van Diaghilev en Vaslav en hun betekenis voor de moderne dans. En ik vraag me af of deze thematiek destijds zo’n grote rol speelde of dat Arthur Japin met een 21ste Eeuwse blik waarin veel aandacht is voor de privé besognes van artiesten naar deze verhouding kijkt. Er wordt helaas gewerkt met geprojecteerde beelden en spaarzaam gebruik gemaakt van muziek.
Goed spel van de spelers dus ik heb me wel vermaakt hoewel de dames waar ik mee was erg teleurgesteld waren dat Maarten Heijmans aan het begin van het stuk uit de kleren ging (dames, rechts in de zaal gaan zitten), en aan het eind terug in bad zijn onderbroek aanhoudt. Ik ben zelf onder de indruk van Noortje Heijmans die met een voortreffelijk mimiek een prachtrol speelt. O ja, en Jeroen Krabbé is er ook, gaan dus maar….
