Soms moet je, als je het niet meer weet, terug naar de oorsprong en die van Europa is gelegen in de Griekse mythologie in het verhaal van Europa en de stier. Europa was de moeder van Koning Minos van Kreta. De god Zeus, getrouwd met Hera, was nogal gecharmeerd van Europa en besloot op de aarde af te dalen om daar, getransformeerd tot stier Europa, te gaan verleiden. Toen Europa de prachtige witte gespierde stier zag was ze meteen gecharmeerd van hem, aaide hem en ging uiteindelijk op hem zitten. Zeus zag zijn kans en rende met haar op zijn rug naar zee en zwom naar Kreta waar hij zijn identiteit onthulde en de liefde met haar bedreef. Onduidelijk is of dat nu met of zonder haar toestemming was maar het was vanuit Zeus gezien in ieder geval overspel en van Europa gezien in ieder geval ontvoering en misleiding. Het resultaat daarvan was een zoon, Minos. Later trouwde ze met Koning Asterius van Kreta die haar zoon Minos adopteerde en hem later als Koning van Kreta opvolgde.
Samenvattend is Europa dus door Zeus misleid, ontvoerd, verkracht en met een kind achtergelaten, door met een ander te trouwen kreeg haar zoon de kans maatschappelijk succesvol te zijn. Door het zo samen te vatten en de goden uit het verhaal weg te laten wordt het een universeel verhaal over slachtofferschap en daderschap maar ook over slachtoffers die door anderen geholpen worden: Koning Asterius trouwde met de alleenstaande moeder Europa en adopteerde haar zoon Minos. Dit verhaal gaat dus ook over hoop. Het mythe van Europa en de stier kent vele varianten en is voor velerlei uitleg vatbaar maar gaat natuurlijk in essentie over de verhouding tussen de man en de vrouw en de rol die macht daarbij speelt.
Een moderne variant hierop is de stier gemaakt door de kunstenaar Arturo Di Modica, die in New York op Wallstreet staat. Di Modica is een van oorsprong Italiaanse kunstenaar die dit beeld in 1989 illegaal op Wallstreet zette als symbool van de sterkste en macht van het Amerikaanse volk. Deze kunstvorm wordt ook wel ‘guerrilla art’ genoemd en deze kunstvorm heeft als doel door middel van kunst impact te hebben op de toeschouwer, de stier dus als symbool voor macht en dominantie en geplaatst voor de beurs op Wall Street. In 2017 gebruikte de kunstenares Kristen Visbal dezelfde kunstvorm, overigens deze keer wel met toestemming van de autoriteiten, door tegenover de stier een nieuw beeld te zetten: Fearless Girl. Di Modica heeft nog geprobeerd dit beeld te laten verwijderen wat natuurlijk in strijd is met de gedachte achter guerrilla art. Momenteel is n.a.v. Fearless Girl de stier en de Europa zelfs het symbool geworden van de Occupy-beweging.
Europa is dus een vrouw en staat voor menselijke waarden en uiteindelijk de hoop op een betere toekomst. Europa en de stier zouden dus een mooi symbool voor Europa kunnen zijn. Ik ken eigenlijk maar drie symbolen voor Europa: de blauwe vlag met de sterren, de Euro en de ‘Ode an die Freude’ uit Beethoven’s negende symfonie. Volgend jaar vieren we dat we sinds de Tweede Wereldoorlog 75 jaar vrede binnen Europa hebben, de oorlog op de Balkan en de strijd om de Oekraïne even buiten beschouwing latend. Dat er in die 75 jaar vrede is geweest is het gevolg van de samenwerking tussen de voormalige vijanden in Europa die uiteindelijk gestalte kreeg in de EU.
Mensen die tegen Europa zijn begrijpen niets van onze geschiedenis en de risico’s die ze nemen als ze de anti Europa partijen de kans geven het EU project af te breken. Zowel bij de linkse als de rechtse politieke partijen heerst momenteel een anti Europa sentiment terwijl de middenpartijen zich niet ronduit voor de EU durven uitspreken, bang als ze zijn voor de ‘vox populi’, het politieke klimaat in Europa is aan het veranderen.
En dat terwijl er om me heen eigenlijk niks veranderd en je van al deze dramatiek in je dagelijkse leefwereld helemaal niks merkt! Het doet me denken aan de stelling in de tijd dat er nog kranten werden gelezen dat als je de Telegraaf las je je een stuk onveiliger voelde dan het NRC of de Volkskrant. Het constant met de meest verschrikkelijke zaken in de krant geconfronteerd worden geeft je een gevoel van onveiligheid waardoor je continu om je heen kijkt en alert blijft. Volgens mij is er nu iets dergelijks ook aan de hand.
Diezelfde dag stond er een interview in de Volkskrant met Buma van het CDA en Samsom van de PvdA waarin zij twee belangrijke problemen aankaarten waarmee ZZP’ers en mensen met een flexbaan in de praktijk geconfronteerd worden: het vaak ontbreken van goede sociale voorzieningen bij ziekte en het opbouwen van een pensioen. Voor een oplossing van deze problemen kijken zowel Samsom als Buma naar de sociale partners en het overleg in de Sociaal Economische Raad (SER) en daar zijn de partijen al jaren verdeeld. De werkgevers zijn onderling hierover verdeeld en de vakbonden komen nog steeds primair op voor het belang de werknemers met een vast contract. Dit schiet dus niet op zo heren politici, tijd voor een eigen visie en ingrijpende eigen voorstellen zou ik zeggen zo vlak voor de verkiezingen! Wijzen naar de SER schiet niet op omdat de huidige SER niet meer een afspiegeling is van de werkelijke sociale economische verhoudingen en primair focust op de verhouding werknemer vs. werkgever in plaats van de nieuwe realiteit van oud vs. jong, vast vs. flexibel werkend, hoog vs. laag opgeleid en zelfstandigen, die zowel werknemer als werkgever zij, vs. overheid die het met al die regels en administratie verplichtingen het er niet makkelijker opmaakt te ondernemen en daar waar winst gemaakt wordt zal proberen dit weer richting de belastingdienst af te romen: de wereld is veranderd!
