Tag: Verkiezingen

Het beeld en de context

Posted on by

Bovenstaande foto werd door de Duitse fotograaf Thomas Hoepker gemaakt op 9 september 2001 in New York met op de achtergrond de rook van de zojuist ingestorte Twin Towers van het World Trade Center in New York. De toeschouwers op de voorgrond zien iets gebeuren waarvan ze waarschijnlijk zullen beseffen dat dat het een grote impact zal hebben zonder te weten wat de gevolgen hiervan echt zullen zijn.

Hoepker heeft lang geaarzeld om deze foto te publiceren omdat hij niet wist wat de familie van de slachtoffers zou denken, zonder de rook op de achtergrand zou je immers denken dat de mensen op de voorgrond gezellig met elkaar zaten te praten. Toen Hoepker vijf jaar na 9/11 besloot deze foto toch te publiceren kwamen er reacties van de New Yorkers op de foto die het niet eens waren met de context waarin Hoepker de mensen op de foto presenteerde als zouden ze op het moment van het maken van de foto niet geraakt zijn door wat ze in de verte zagen gebeuren. De reactie van de man rechts op de foto Walter Sipser:

De vrouw met de zonnebril op de foto die naar ons toe kijkt is zelf fotografe en had besloten na de aanslag zelf geen foto’s te maken om haar handen vrij te hebben voor het geval ze anderen zou kunnen helpen. Waar de gefotografeerden zich vooral aan stoorden is dat de fotograaf zijn eigen context aan de foto gaf en geen rekening hield met de intenties van de betrokkenen op de foto die hij een heel andere context gaf dan de intenties van de betrokkenen zelf op het moment van de opname.

Deze week zag ik bovenstaande foto van een verkiezingsbijeenkomst op 24 september j.l. in Jacksonville in Florida waar Trump zijn aanhangers toespreekt. Wat opvalt is dat zowat alle aanhangers van Trump op deze foto een mondkapje dragen, iets dat op eerdere foto’s van verkiezingsbijeenkomsten juist niet gebeurde. Blijkbaar een verandering in de strategie van Trump die tot nu toe altijd het gebruik van mondkapjes bagatelliseerde. Wel viel me links op de foto de bewaking op en de mensen met een rood T-shirt die blijkbaar het publiek in de gaten houden.

Van deze zelfde bijeenkomst is deze foto. Zoals je kunt zien is er op grote afstand achter Trump een apart vak gemaakt voor zijn aanhangers waarbij waarschijnlijk iedereen gevraagd is een mondkapje te dragen. Tevens valt de grote afstand tussen Trump en zijn publiek op maar ook de plaatsing van het vak voor de fotografen helemaal rechts op de foto.: als je vanuit dat vak Trump fotografeert krijg je van zelf het afgezette vak met zijn aanhangers met mondkapje te zien en niet de rest van zijn aanhang elders op de lokatie.

Blijkbaar heeft de campagnestaf van Trump dus de nodige maatregelen genomen om er zowel voor te zorgen dat Trump afstand bewaard tot zijn publiek zodat hij zelf geen risico loopt, en tegelijkertijd de pers te zien krijgt wat zij de Amerikaanse kiezers wil laten zien: dat de Trump aanhangers wel degelijk mondkapjes dragen. Op bovenstaande foto kan je zien dat daar een strakke regie aan ten grondslag ligt en het vliegtuig van Trump achter het podium met zijn aanhangers al klaar staat om te vertrekken.

Zonder context kan je dus alle kanten op als je een foto publiceert en de drie foto’s geven allemaal een ander beeld van dezelfde bijeenkomst waarbij iedereen deze beelden kan gebruiken om zijn eigen boodschap uit te dragen. Wel een beetje naïef om te denken dat het Amerikaanse publiek de plotseling andere houding van Trump ten opzichte van het dragen van mondkapjes niet doorziet maar blijkbaar is in het Amerika van Trump alles mogelijk.

Het verdeelde Amerika

Posted on by

Tot vier jaar geleden was het volgen van de verkiezingen in de VS een hobby van mij. Als er debatten waren tussen de presidentskandidaten stond ik midden in de nacht op om ze te volgen. En dan daarna schakelen tussen CNN , NBC, ABC en BBC voor het spinnen en de commentaren tot de eerste peilingen de winnaar van het debat aanwees. Heerlijk dit soort democratische rituelen, de instituties die dit soort debatten organiseerden en de moderatoren die hun best deden het debat in goede banen te leiden.. Uiteindelijk won er dan iemand de verkiezingen en dat was dan dat en daar deden we het dan maar weer mee de komende vier jaar.

Dit jaar ben ik nog geen één keer vroeg opgestaan om een van de conventies te volgen. Het doet gewoon pijn te zien dat een land dat lang ons voorbeeld was zichzelf ten gronde richt en afglijdt tot een intern verdeeld land waar iedereen met elkaar overhoop ligt en er geen gemeenschappelijk noemer is waarop men zich kan vinden. Stad vs. platteland, Democraat vs. Republikein, wit tegen zwart, extreem rijk vs. middenklasse: de tegenstellingen zijn enorm in de VS en het debat wordt niet meer gevoerd volgens de traditionele spelregels maar online op twitter en op straat. Wat mij daarbij vooral is verbeten toon van het debat en de hoog oplopende emoties waaruit een diepgeworteld wantrouwen blijkt tussen de politieke opponenten maar ook bij de journalisten die er vaak zichtbaar moeite mee hebben onafhankelijk te blijven.

Wat er ook gebeurd, of Trump nu wint of Biden, de grote verliezers van deze verkiezingen zijn de Amerikanen zelf.

Populisme en polarisatie voeren de boventoon en het politieke debat wordt gedomineerd door het eigen gelijk en het in een kwaad daglicht zetten van je tegenstanders. Ondertussen is er steeds meer maatschappelijke onrust, een toenemend aantal werklozen, krimpt de Amerikaanse economie en loopt de VS het risico haar positie als politieke en economische wereldleider te verliezen. Voor het eerst in de geschiedenis wordt een wereldmacht niet door een concurrerende mogendheid om zeep geholpen maar door het volk zelf dat niet in staat is samen te leven en tot een politieke consensus te komen.

Het is nog maar de vraag of de presidentiële debatten, die gepland staan in oktober, door zullen gaan, daar is al veel gedoe over geweest. Tevens verschijnen er steeds meer berichten dat het niet vanzelfsprekend zal zijn dat de verliezer van de verkiezingen zich bij de uitslag zal neerleggen en het nog wel even zal gaan duren voordat de uitslag definitief bekend is. Allemaal zaken die het democratische gehalte van de verkiezingen in de VS onderuit halen en een trendbreuk zijn met het verleden.

Ondertussen grijpt Poetin de interne focus van de VS en het gebrek aan leiderschap aan om oppositieleider Aleksej Navalny uit te schakelen en Belarus over te nemen en kan Yi Jinping de weerstand in de provincie tegen het centraal gezag van de Oeigoeren, Mongolen en in Hong Kong aanpakken. Gelukkig hebben we Angela Merkel nog die zich hard maakt voor Navalny, vanuit de VS blijft het echter helaas stil. Niet zo gek want Donald Trump maakt er tegenwoordig zelf ook gebruik van zijn politieke tegenstanders zwart te maken en er alles aan te doen hun democratische recht om te stemmen te ontnemen, geen wonder dat hij twijfelt aan de bewijzen tegen de Russen.

Europa en de stier

Posted on by

Soms moet je, als je het niet meer weet, terug naar de oorsprong en die van Europa is gelegen in de Griekse mythologie in het verhaal van Europa en de stier. Europa was de moeder van Koning Minos van Kreta. De god Zeus, getrouwd met Hera, was nogal gecharmeerd van Europa en besloot op de aarde af te dalen om daar, getransformeerd tot stier Europa, te gaan verleiden. Toen Europa de prachtige witte gespierde stier zag was ze meteen gecharmeerd van hem, aaide hem en ging uiteindelijk op hem zitten. Zeus zag zijn kans en rende met haar op zijn rug naar zee en zwom naar Kreta waar hij zijn identiteit onthulde en de liefde met haar bedreef. Onduidelijk is of dat nu met of zonder haar toestemming was maar het was vanuit Zeus gezien in ieder geval overspel en van Europa gezien in ieder geval ontvoering en misleiding. Het resultaat daarvan was een zoon, Minos. Later trouwde ze met Koning Asterius van Kreta die haar zoon Minos adopteerde en hem later als Koning van Kreta opvolgde.

Samenvattend is Europa dus door Zeus misleid, ontvoerd, verkracht en met een kind achtergelaten, door met een ander te trouwen kreeg haar zoon de kans maatschappelijk succesvol te zijn. Door het zo samen te vatten en de goden uit het verhaal weg te laten wordt het een universeel verhaal over slachtofferschap en daderschap maar ook over slachtoffers die door anderen geholpen worden: Koning Asterius trouwde met de alleenstaande moeder Europa en adopteerde haar zoon Minos. Dit verhaal gaat dus ook over hoop. Het mythe van Europa en de stier kent vele varianten en is voor velerlei uitleg vatbaar maar gaat natuurlijk in essentie over de verhouding tussen de man en de vrouw en de rol die macht daarbij speelt.

Een moderne variant hierop is de stier gemaakt door de kunstenaar Arturo Di Modica, die in New York op Wallstreet staat. Di Modica is een van oorsprong Italiaanse kunstenaar die dit beeld in 1989 illegaal op Wallstreet zette als symbool van de sterkste en macht van het Amerikaanse volk. Deze kunstvorm wordt ook wel ‘guerrilla art’ genoemd en deze kunstvorm heeft als doel door middel van kunst impact te hebben op de toeschouwer, de stier dus als symbool voor macht en dominantie en geplaatst voor de beurs op Wall Street. In 2017 gebruikte de kunstenares Kristen Visbal dezelfde kunstvorm, overigens deze keer wel met toestemming van de autoriteiten, door tegenover de stier een nieuw beeld te zetten: Fearless Girl. Di Modica heeft nog geprobeerd dit beeld te laten verwijderen wat natuurlijk in strijd is met de gedachte achter guerrilla art. Momenteel is n.a.v. Fearless Girl de stier en de Europa zelfs het symbool geworden van de Occupy-beweging.

Europa is dus een vrouw en staat voor menselijke waarden en uiteindelijk de hoop op een betere toekomst. Europa en de stier zouden dus een mooi symbool voor Europa kunnen zijn. Ik ken eigenlijk maar drie symbolen voor Europa: de blauwe vlag met de sterren, de Euro en de ‘Ode an die Freude’ uit Beethoven’s negende symfonie. Volgend jaar vieren we dat we sinds de Tweede Wereldoorlog 75 jaar vrede binnen Europa hebben, de oorlog op de Balkan en de strijd om de Oekraïne even buiten beschouwing latend. Dat er in die 75 jaar vrede is geweest is het gevolg van de samenwerking tussen de voormalige vijanden in Europa die uiteindelijk gestalte kreeg in de EU.

Mensen die tegen Europa zijn begrijpen niets van onze geschiedenis en de risico’s die ze nemen als ze de anti Europa partijen de kans geven het EU project af te breken. Zowel bij de linkse als de rechtse politieke partijen heerst momenteel een anti Europa sentiment terwijl de middenpartijen zich niet ronduit voor de EU durven uitspreken, bang als ze zijn voor de ‘vox populi’, het politieke klimaat in Europa is aan het veranderen.

De Stand van de Media

Posted on by

Ik lees al vanaf mijn jeugd elke ochtend De Volkskrant en als ik op vakantie ben geweest verheug ik me er elke keer weer op de stapel kranten van de afgelopen drie weken door te nemen omdat ik anders het gevoel heb iets gemist te hebben. Het kost me meestal wel een dag maar dan heb ik ook in sneltreinvaart drie weken wereldnieuws aan mij voorbij zien gaan. Het is mij één keer overkomen dat een behulpzame buurman die ons huis tijdens onze vakantie in de gaten hield alle kranten had weggegooid omdat hij dacht dat oud nieuws geen nieuws is. Ik heb nog steeds het gevoel dat ik in de zomer iets gemist heb: er laat zich dan een soort leegte achter en het gevoel dingen gemist te hebben.

De krant, aangevuld met het NOS Journaal, is voor mij dus een ijkpunt voor het nieuws, mijn filter op de wereld en het kader waarbinnen alle andere informatie die ik ontvang door mij gestructureerd wordt. Ik denk dat dat voor een hoop generatiegenoten lange tijd zo geweest is maar ik merk dat daar de afgelopen jaren, met name door de opkomst van de sociale media, veel verandering in is gekomen en dit ijkpunt voor velen ontbreekt. Voor veel mensen vormen de social media nu de structuur waarlangs het nieuws tot hen komt waarop ook de meer traditionele media inhaken in hun nieuwsvoorziening. Je ziet het gebeuren in alle talkshows zoals DWDD, Pauw en RTL Late: ze hebben allemaal een blokje zogenaamd leuke nieuwtjes die ze halen van social media (en die waarschijnlijk iedereen al gezien heeft) en als er een nieuwe hype is zijn ze er als de kippen bij een en ander te duiden, succes gegarandeerd!

Aanjagers van dit soort nieuws zoals Geen Stijl en Dumpert, hier verzamelen zich de uitdragers van flauwe grappen en puberaal gedrag (en daarom kijk ik om principiële redenen nooit naar dit soort site). En recente gedoe zijn daar de vloggers an toegevoegd, een volstrekt onbelangrijk en onbeduidend fenomeen dat al langer bestaat en meer een bron van vermaak is voor de jeugd dan een serieus te nemen beweging. Vlogs zijn over het algemeen doodsaai, amateuristisch gemaakt en zonde om tijd aan te besteden. Je kan het vergelijken met de gratis porno kanalen die ook veel cliënten trekken en waar ook een miljoenen publiek voor is. Maar omdat er blijkbaar veel jongeren naar vloggers kijken en het om een nieuw soort social media gaat (het nieuwe toverwoord) worden ze inhoudelijk serieus genomen terwijl dat helemaal niet zo bedoeld is door de makers. Die willen gewoon aandacht en als ze daarvoor iets geks moeten zeggen of op hun hoofd een biertje moeten drinken met een spijker door hun neus dan doen ze dat: als het maar clicks genereert (en inkomen)! Deze blogs gaan vaak om helemaal niets maar roepen wel een beeld op bij jongeren dat je beroemd kan worden met vlogs zonder ook maar iets te doen. Een sporter of rapper moet nog iets presteren om beroemd te worden, bij een vlogger gaat het meestal alleen maar om de beeldvorming rond de persoon van de vlogger en het verwachte succes.

En dan gaan de serieuze nieuwsmedia zich er ook in ene mee bemoeien, voor een volger van het publieke debat een verschraling van de nieuwsvoorziening die meer zou moeten gaan om informatie voorziening en duiding rond de belangrijke thema’s die er op dat moment spelen dan het continu focussen op social media hypes en bang zijn er een gemist te hebben. Je ziet bijvoorbeeld vaak op Twitter mensen die boos worden als een actualiteiten of nieuws programma niet direct verslag doen van iets wat trending is op het internet terwijl dan soms al snel blijkt dat het om een verkeerd bericht gaat.

Waar ik me ook aan heb gestoord is de nieuwsvoorziening rond de Amerikaanse verkiezingen, dat gaat allemaal wel erg gemakzuchtig. Batterijen ex correspondenten en journalisten worden met cameraploegen naar de VS gestuurd om van daaruit te berichten wat er al lang in de krant of op de sociale media te lezen was. Vroeger werden nog wel eens historici of deskundigen uit de VS zelf geïnterviewd maar nu zijn het Eva Jinek, Twan Huys, Charles Groenhuijsen en Ton Klein die aan tafel aanschuiven en de oceaan over te steken, zelfs Maarten van Rossum heb ik nog niet op de buis gezien… Eveneens vreemd is dan dat de NOS ‘s tijdens de verkiezingsnacht urenlang deze mensen aan het woord laat terwijl iedereen die ook maar een beetje geïnteresseerd is in de Amerikaanse politiek en bereid is daarvoor op te blijven natuurlijk naar de Amerikaanse zenders kijkt die tegenwoordig alom te zien zijn. Totaal overbodig deze uitzendingen.

Een paar jaar als journalist in de VS voor de NOS rondlopen en je bent leven lang expert terwijl de deskundigen die zich hier al tientallen jaren in verdiepen buiten beeld blijven, de doctor Clavans komen helaas tegenwoordig niet meer aan bod…De media moeten zich weer gaan bezig houden met waar ze eigenlijk voor bedoeld zijn: het informeren van het publiek wat het laatste nieuws is en het duiden van het nieuws bijgestaan door deskundigen. En daarbij moet de nodige zorgvuldigheid in de nieuwsvoorziening in acht worden genomen waarbij bronnenonderzoek en eerst iets uitzoeken voordat iets als waar wordt gepresenteerd essentieel is. Positieve uitzonderingen op deze gemakzuchtige benadering zijn programma’s als Buitenhof en Tegenlicht van de VPRO die gelukkig niet met deze trend meegaan. Buitenhof heeft wekelijks een rubriek heeft waarbij een opiniemaker de Internationale kranten doorneemt en dat levert meestal mooie nieuwe inzichten en de VPRO durft het aan ook andere mensen die tegen de stroom ingaan aan het woord te laten.

Jesse Klaver voor de broodnodige politieke innovatie

Posted on by

Gisteren de MeetUp van Jesse Klaver in AFAS Live in Amsterdam bezocht, voorheen de Heineken Music Hall. Dit evenement was aangekondigd als de grootste politieke bijeenkomst ooit in aanloop naar de verkiezingen en alleen al om die reden voor mij de moeite waard te bezoeken. Het verschil tussen traditionele partijbijeenkomsten en deze MeetUp is dat dit evenement open staat voor iedereen, je er voor moet betalen (10 euro) en wordt georganiseerd als een theatershow met muziek, sprekers en filmpjes: het leek qua sfeer aan het begin wel op een Stones concert. Opvallend was tevens de grote opkomst van de media, hier een foto voor de ingang waar twee jonge dames die al giechelend werden geïnterviewd en  bekenden een oogje op Jesse Klaver te hebben, ze waren niet de enigen!

Het duurde lang voordat de hoofdact Jesse Klaver op het podium kwam, de zaal ging om 19:00 open en Jesse kwam pas om half negen het podium op, hierdoor werd de spanning bij de 5.000 bezoekers geleidelijk opgevoerd, net als bij een popconcert dus. Om de tijd te doden mij  tussen het publiek begeven en wat mensen aangesproken en ik moet zeggen, het was er erg gezellig. Wat me wel opviel was dat het publiek of piepjong of stokoud was, van middelbare leeftijd kwam je haast niemand tegen. De jongeren stonden gezellig vooraan bij het podium bier te drinken en de ouderen zochten naarstig een plek om te zitten want het duurde allemaal wel erg lang voor de hoofdact.

Dus een tijdje gezellig tussen de ex PSP’ers gezeten die elkaar allemaal bleken te kennen (er werd heel wat afgekust) en vol weemoed verhaalden over lang vervlogen tijden toen ‘Links’ zijn nog erg hip was. Ik ben zelf in de jaren zeventig lid geweest van de PSP en kan me herinneren toen meegeholpen te hebben met de organisatie van een congres in de Houtrusthallen in Den Haag, toen behoorde ik tot de jonge garde. En plots zat ik nu weer gezellig te kletsen met al die aardige Groen Links leden. Wisten jullie bijvoorbeeld dat dat affiche met de blote dame en de koe oorspronkelijk voor de NVSH gemaakt was? wist een veteraan mij te vertellen. En wisten jullie dat Jesse Klaver zelf 25.000 privé geld in deze campagne heeft gestopt? De campagne als Business Case wat op zich erg modern is, het is goed voor de betrokkenheid bij innovatie als je er zelf met je eigen geld in zit. Het zijn zware tijden geweest de afgelopen jaren voor Groen Links met maar vier zetels na de affaire Tofik Dibi, dat was toch wel een dieptepunt voor de partij hoorde ik om me heen, heb hem dan ook niet gezien. En dan nu Jesse Klaver die voor een  wederopstanding van de partij heeft gezorgd! Ze konden het allemaal haast niet geloven en menig Groen Linkser stond vol ongeloof naar deze modern georkestreerde happening te kijken.

Na twee rappers, een storyteller, een feministische columnist van De Correspondent en diverse steunbetuigingen per video was het dan eindelijk tijd voor Jesse die zich al die tijd goed verborgen had gehouden voor zijn publiek. Eerst mochten alle kandidaten voor de Tweede Kamer op het podium gaan zitten (en daar ook blijven zitten) en na het standaard muzikale intro “I’ve got a feeling” van de Black Eyed Peas kwam Jesse een beetje zenuwachtig het podium op voor zijn grootste MeetUp so far. Spektakel! Ik zelf hou er niet zo van achter leiders aan te lopen want als die weer weg zijn zakt het zaakje meestal weer in. Aan de andere kant is Jesse pas dertig, hij kan nog even mee en dat maakt het interessant meer te weten over zijn ambities en drijfveren.

Jesse begon vrij abstract met bovenstaande quote van Ghandi en een uitspraak die bij mij bleef hangen ‘We zijn allemaal gelukzoekers’. Jesse schetste tijdens zijn speech de contouren van een mooiere, groenere en eerlijker samenleving waarbij hij stelde dat ‘als de politiek de maatschappij niet kan veranderen wij de politiek maar moeten veranderen’. Politieke innovatie dus als kern van zijn boodschap. Hij wil mensen verbinden en gebruikt daarbij moderne middelen van communicatie, dit spreekt vooral jongeren aan en dat is binnen de linkse partijen lang geleden. Moet hij wel mee uitkijken want indien in verkeerde handen kan je met zo’n begrip als ‘Politieke innovatie’ ook veel kwaad doen, Donald Trump zegt ook dat hij hieraan doet…  Het meeste applaus kreeg hij toen het over het klimaat ging, zoals te verwachten het grootste speerpunt voor Groen Links. Maar ook het economisme, waar hij een boek over schreef, stond centraal evenals het feminisme: “De volgende partijleider wordt een vrouw” sleede hij Vanwege zijn leeftijd moet die waarschijnlijk nog geboren worden want Jesse is voorlopig nog niet weg.

Soms deed hij uitspraken die mij verbaasden. Zo wil hij onze gastoevoer uit Groningen onmiddellijk stoppen en de kolen centrales onmiddellijk sluiten. Moeten we dan afhankelijk worden van Rusland voor onze gastoevoer? En kunnen alternatieve energie zoals windmolens en die lelijke zonnepanelen dat alles wel op korte termijn opvangen? En het rekeningrijden is natuurlijk ook zo’n moeilijk te realiseren punt. Volgens Jesse is daar echter allemaal over goed nagedacht en is er een plan, het moet dan wel integraal uitgevoerd worden met andere fiscale maatregelen anders werkt het niet. Zo kwamen er wel meer punten langs die bij een formatie als wisselgeld ingezet kunnen worden, slim!

Groen Links zal nooit een meerderheid krijgen en hun  plannen, ook al zijn ze zo mooi, zullen nooit integraal uitgevoerd worden. Coalities bestaan nu eenmaal bij de gratie van compromissen in ons polderlandje. Als ik hem zo hoor denk ik dat Jesse, die slim is, niet bang, welbespraakt en communicatief, bereid zijn die compromissen te sluiten. Hij gaat voor het resultaat en wil regeringsverantwoordelijkheid en is in staat dat zowel binnen en buiten zijn partij te verkopen. En volgens mij houdt hij wel van het politieke spel, ik zie hem zo op een prettige manier zaken doen met Klaas Dijkhof, Sybrand Buma en Alexander Pechtold bij de onderhandelingen voor een nieuwe coalitie. Het debat in het Noorden aan het begin van de campagne (zonder Mark Rutte en Geert Wilders) was dan ook een goede eerste oefening voor de toekomstige coalitie partners en volgens mij is hier de basis voor een nieuwe coalitie gelegd, er was chemie.

Aan het eind van de meeting werd ik nog benaderd door twee camera ploegen, een van de Nederlandse en de ander van de Franse TV. “U ziet er niet uit als een typisch Groen Links lid, eerder als een VVD’er…” begon er een. Ik had natuurlijk moeten zeggen dat Jesse het qua uiterlijk ook goed zou doen bij de VVD maar zo ad rem was ik helaas niet op dat moment. Ik heb ze uitgelegd dat ik het een goede zaak vind als er een grote linkse partij is die vooral jongeren aanspreekt en die gaat voor de lange termijn en wil verbinden en niet uitsluiten. Ik ben al die haatpredikers en schreeuwers met een grote mond een beetje zat, die bieden geen perspectief. Helaas vergeten te vragen van welke omroep ze waren dus als je mij op TV ergens tegenkomt, dan hoor ik dat graag. Hoor dat wel vaker over dat VVD uiterlijk, zou ik commercieel wat meer mee moeten doen…

De Overbodige Verkiezingen en de Revolte van Geert Wilders

Posted on by

Nog ruim vier weken en dan mogen we weer stemmen en het is nog nooit zo makkelijk geweest te kiezen terwijl de uitslag op hoofdlijnen eigenlijk al vast ligt.

De belangrijkste keuze voor de burger is of je voor of tegen Wilders bent en die keuze heeft iedereen waarschijnlijk al lang gemaakt. Alle peilingen wijzen er op dat Wilders de grootste wordt gevolgd door de VVD. Deze laatste zit een beetje in een dipje vanwege alle perikelen van de laatste tijd zoals de bonnetjes affaire en recent de uitspraken van Ybeltje Berckmoes dus je kan er vanuit gaan dat ze het waarschijnlijk niet gaan lukken in vier weken over Wilders heen te gaan ook al zetten ze Klaas Dijkhof nog een keer in met een carnavalshit.

Ga er dus maar gerust vanuit dat Wilders met glans wint en dat dan de Koning er niet omheen kan Martin Bosma een informatie opdracht te geven om te onderzoeken of het mogelijk is rond de PVV een coalitie te vormen. En die kan vrij snel klaar zijn omdat niemand met hem in zee wil waardoor een formatie opdracht niet mogelijk is. Dus zal Wilders dan een persconferentie beleggen op het Plein in Den Haag en Het Volk oproepen in opstand te komen net zoals Troelstra dat bijna 100 jaar geleden in 1918 heeft geprobeerd.

Troelstra riep toen een socialistische revolutie uit omdat er veel onrust in Nederland bestond, door een gebrek aan organisatie en doordat er al vrij snel een tegenbeweging ontstond, liep de poging tot revolutie met een sisser af. Ongetwijfeld zal de oproep van Wilders dan ook wat schermutselingen rond het Binnenhof tot gevolg hebben maar die zullen van korte duur zijn net als destijds na de moord op Pim Fortuyn. Vanwege het gezichtsverlies zal Wilders dan aftreden, zijn grote fractie verdeeld achter latend in het parlement. Dat hebben we eerder meegemaakt met dit soort partijen aan de rechtervleugel, we moeten er dan ook rekening mee houden dat er de komende kabinetsperiode weer heel wat afsplitsingen zullen zijn in de Tweede Kamer.

Geert Wilders verdwijnt een jaar later naar het eerder door hem zo gehate Europees Parlement, je moet toch wat…

En dan de andere partijen. We hebben van de week al gezien tijdens het debat zonder Geert Wilders en Mark Rutte in het Noorden naar aanleiding van de gas problematiek, dat de huidige lijsttrekkers het erg goed me elkaar kunnen vinden. Het samenstelen van een coalitie zal dan ook eenvoudig zijn. Na een korte Informatie opdracht voor Jozias van Aartsen, die dan net weer beschikbaar is, volgt een formatieopdracht voor de twee winnaars: VVD en Groen Links. Klaas Dijkhof (VVD) en Femke Halsema (Groen Links) gaan dan voor een kabinet van VVD, D66, Groen Links en de CDA, gezamenlijk nu goed voor 70 zetels maar dat worden er volgens de peilingen steeds meer. PvdA en SP worden buiten de onderhandelingen gehouden omdat beide flink verliezen en getalsmatig niet nodig zijn.

Premier blijf Mark Rutte die er voor zorgt  dat de beloofde 2 miljard ook daadwerkelijk naar de ouderenzorg gaan. Groen Links en de VVD vinden zich op de versteviging van de groene economie met name in het Noorden van ons land gebruik makend van de al gereserveerde middelen. En CDA en D66 gaan zich flink inspannen voor het onderwijs waarvoor middelen beschikbaar komen nu het weer wat beter gaat met de economie.

Mark Rutte kan dus gewoon weer verder als premier en het succes van Geert Wilders, namelijk geen compromissen willen sluiten, is uiteindelijk ook zijn ondergang geworden…

Naschrift 12 februari 2017: Onderstaand overzicht is de laatste status en voor het eerst neemt Maurice de Hond de combinatie VVD, CDA, D66 en GL in zijn overzicht op met 72 zetels gezamenlijk, electoraal maakt deze combinatie dus inderdaad een grote kans.

Tired of Politics on Facebook?

Posted on by

Ik weet niet of u dat ook heeft maar ik word de laatste tijd een beetje moe van al die ontwikkelingen wereldwijd waar de media continu over rapporteren. Het is een schier onmogelijke taak geworden alles wat er aan de hand is te volgen. En dat terwijl ik toch aardig wat kranten lees, veel CNN en ABC News kijk en op social media en nieuwssites de ontwikkelingen dagelijks op de voet volg. Het is gewoon te veel aan het worden en het slagveld is voor ons gewone stervelingen niet meer te overzien (en voor veel van onze leiders denk ik trouwens ook niet). Terwijl je nog aan het bekomen bent van het ene onheil kondigt het volgende zich al weer aan!

En dan heb je nog al die mensen die daar professioneel een mening over hebben en proberen dit alles te duiden. Zij komen meestal niet verder dan het verontwaardigd opsommen van wat feiten die iedereen al weet zonder duiding of visie op wat er komen gaat. Dus blijf je als burger met een rotgevoel zitten en weet je niet meer uit welke hoek het gevaar komt en wie nou eigenlijk de echte vijand is waardoor de verwarring alleen maar groter wordt.

En dat terwijl er om me heen eigenlijk niks veranderd en je van al deze dramatiek in je dagelijkse leefwereld helemaal niks merkt! Het doet me denken aan de stelling in de tijd dat er nog kranten werden gelezen dat als je de Telegraaf las je je een stuk onveiliger voelde dan het NRC of de Volkskrant. Het constant met de meest verschrikkelijke zaken in de krant geconfronteerd worden geeft je een gevoel van onveiligheid waardoor je continu om je heen kijkt en alert blijft. Volgens mij is er nu iets dergelijks ook aan de hand.

Het is dan ook niet voor niets dat er nu allerlei tools beschikbaar komen om je timeline te schonen van informatie over wat zich afspeelt in het politieke domein. De bovenstaande App van Google geeft je de mogelijkheid politieke posts te weren en sinds ik deze App eerder deze week heb aangezet ben ik in een andere, veel mooiere wereld terecht gekomen, heb ik weer oog voor het mooie weer buiten, de jaarlijkse vogeltelling en allerlei zaken die het leven mooier maken zonder angst voor de toekomst.

Ik heb de App één keer vijf minuten uitgezet maar hem zo snel mogelijk weer aan, een verademing!

De Asscher – Baarsma flexbanen discussie

Posted on by

3 januari schreef Lodewijk Asscher op de website van de PvdA een scherpe aanval op Barbara Baarsma onder de titel “Een gifpil voor de middenklasse” en het motto ‘Flex is een keuze, waarom die kruistocht tegen een vast contract?”. Duidelijk bedoeld als start voor de PvdA campagne in het nieuwe jaar zo vlak na de jaarwisseling en zoals iedereen weet, die kan wel een impuls gebruiken. Ook logisch dat Asscher dit onderwerp kiest omdat aan hem, als verantwoordelijk minister voor de invoering van de Flexwet, niet het imago hangt van DE voorstander van vaste banen: onder zijn bewind zijn immers tal van wetten en maatregelen ingevoerd die werkgevers juist doen beslissen liever flex dat vaste werknemers in dienst te nemen. En dat hebben we mis is de boodschap want aan het eind sluit hij af met: “Voor mij als sociaaldemocraat blijft voorop staan dat vast werk een vast contract verdient”.

Als je je imago wil aanpassen is het wellicht handig in de aanval te gaan en dan kies je je onderwerp en tegenstander zorgvuldig uit, Barbara Baarsma is een waardige en deskundige tegenstander die het goed doet in de praatprogramma’s en door deze keuze haar te targetten hoef je niet in debat met Jesse Klaver of Mark Rutte. Dit artikel is niet zomaar even bedacht door Asscher onder de kerstboom maar duidelijk de eerste zet in een geplande campagne waarbij de PvdA het debat naar zich toe wil trekken. Ik denk dat hij beter een ander onderwerp had kunnen kiezen zoals  wat hij wil gaan doen met het extra geld dat zo binnenkomt als de inkomsten belasting verhoogd gaat worden zoals de PvdA wil: leuke dingen voor de mensen trekt immers meer stemmen dan deze discussie.

Asscher reageert in het artikel op een interview van Baarsma in De Telegraaf van afgelopen zaterdag: ‘Asschers aanpak voedt populisme’ en wijst erop dat Baarsma wetenschappelijk en politieke meningen door elkaar haalt. Baarsma pleit in het artikel voor een nog meer vergaande  flexibilisering door het afschaffen van alle vaste contracten zodat iedereen evenveel kansen heeft op werk (bijv. iedereen 5 jaars contract). En dat terwijl Asscher juist voor een tweedeling is waar we nu de gevolgen van zien: vast en flex naast elkaar heeft ongewilde bijeffecten die door iedereen erkend worden en die nodig gerepareerd moeten worden en dat had Asscher natuurlijk allang moeten doen! Het zal moeilijk worden voor Asscher deze angel er de komende weken uit te halen. Waar Asscher Baarsma verwijt politieke en wetenschappelijke meningen door elkaar te halen kan je Asscher verwijten dat er bij hem een discrepantie is tussen uitvoering en ideologie en dat daar inderdaad bijstelling nodig is. Ik heb zelf de afgelopen vier jaar drie flexbanen gehad dus weet waar ik het over heb.

Maar dan nu de hamvraag: waarom werd dit item niet door de media breed opgepikt? Waarom geen discussie in Nieuwsuur of Jinek de volgende dag? Simpel: de timing van het artikel was gewoon slecht en het campagneteam van Asscher had zich voor de publicatie van het artikel niet verzekerd van een goed media strategie. Pauw had wellicht hier nog wel een item in gezien, DWDD heeft nog geen uitzending en Jinek ziet zichzelf meer als tegenpool van RTLLate dan uitdrager van PvdA standpunten. En met het social media bereik van de PvdA is het al even slecht gesteld: op Twitter heeft Asscher 187.000 volgers terwijl Wilders er 745.000+ heeft dus met één tweet heeft Geert Wilders evenveel bereik als bijvoorbeeld een goed bekeken uitzending van Nieuwsuur (het Trump effect), wat zet je daar tegenover?

Al met al een vreemde start van Asscher’s campagne voor de verkiezingen over 10 weken, het zal met zo’n start moeilijk het politieke debat te gaan domineren maar wellicht blijkt dit zometeen achteraf de eerste geniale zet te zijn geweest van een briljante campagne, je weet mar nooit. O ja: en als ik mevrouw Baarsma zou zijn zou ik niet reageren op deze aanval van Asscher die tot doel heeft zijn campagne een impuls te geven.

World Wide Trends 2016

Posted on by

At the end of the year it’s always good to look back and try to get a picture of the long term trends going on at this moment: what is going on and is influencing our daily lives significant?

Without going into the details below 10 trends maybe already going on for some time which could explain a lot of the turbulence in the public domain in 2016:

  1. Elections are not about ideology but about personalities, being rich and famous helps being elected
  2. Policies are made after elections and not before so voters don’t know where they are voting for
  3. Predicting elections is not easy because of social media hypes and voters volatility
  4. Ideology is based on keeping existing privileges for the community you belong to
  5. People want to belong to a virtual community by which they can influence politics rather than becoming political active in one particular political party
  6. The number of religious people is decreasing worldwide but the ones still believing are more  orthodox in their own religious community
  7. International collaboration is not successful any more and bilateral agreements between countries become more popular causing more inequality between states
  8. International immigration on economic reasons for those who are not privileged can’t be stopped and will increase when inequality between countries increases
  9. Wars are started because of economical reasons using religious or nationalistic arguments as an excuse
  10. Fighting a war outside your country is becoming popular for the ones who are not privileged, this problem will grow as long as inequality increases worldwide

Predicting the future is always very difficult but analysing major trends may help, feel free to send me your comments, it would be very interesting to know what you think about this top 10 list!

For feedback email: Gerard.Geerlings@gmail.com

@ 31 december 2016: column Arnon Grunberg on the same topic:

Democratie en Debat

Posted on by

Eerst hadden we advocaat Peter Plasman die met de Partij voor de Niet-Stemmers aan de Tweede Kamerverkiezingen deel wil nemen, zijn belangrijkste belofte aan zijn kiezers: ‘In het parlement zullen wij nooit stemmen’. Plasman’s partij richt zich op de circa 25% niet stemmers die hij in het parlement een gezicht wil geven door via de verkiezingen wel zetels te behalen maar daar geen invloed me uit te oefenen op de politieke besluitvorming (de meerderheid wordt dan als al die 25% zouden stemmen 150 -/- 25% = 100,  met 51 zetels heb je dan de meerderheid).

En gisteren kwam  Jan Dijkgraaf in samenwerking met GeenStijl met de nieuwe partij GeenPeil, deze partij komt met een soort gelijk voorstel tot democratische vernieuwing onder het mom een systeem van  ‘directe democratie’ waarbij de leden elke week, voor iedere stemming’ en bij alle voorstellen het standpunt van de partij bepalen. Ook hier is er geen geen partijprogramma en zijn er geen standpunten: bij GeenPeil bepalen de leden de standpunten elke week opnieuw en voor iedere stemming.

Twee initiatieven die getuigen van een goed gevoel voor politieke marketing in een land waar de machtelozen geen stem hebben, zich niet vertegenwoordigd voelen door de politieke elite maar zich wel steeds luider laten horen. Dit soort partijen knagen aan de grondvesten van ons politieke democratische systeem en dagen de traditionele politieke partijen uit na te denken over democratische vernieuwing in een wereld waar de burger steeds meer middelen heeft om zijn mening of onvrede te uiten. De cyclus van eens in de vier jaar te stemmen werkt niet meer in deze snel veranderende wereld en de burger wil meer invloed op het beleid.

schermafbeelding-2016-12-06-om-10-45-21

Afgelopen zondag boog de bevlogen vrije denker David van Reybrouck in Buitenhof zich over dit onderwerp. David is al jaren een vurig pleitbezorger voor het zoeken naar nieuwe middelen om de democratie te versterken zoals bijvoorbeeld het G1000 initiatief. In Buitenhof pleitte hij voor het introduceren van een tussenvorm tussen verkiezingen en een referendum waarbij de vraagstelling tot debat moet uitlokken en er meerdere opties mogelijk zijn (een multiple choice referendum dus) . Goed voor het debat lijkt me maar lastig ten aanzien van de besluitvorming. Alleen al het bepalen van de vraagstelling lijkt me lastig, wie zou dat moeten doen? De politiek of  een burger initiatief? En wat doe je als de politiek de uitkomst niet respecteert zoals nu met het Oekraïne referendum? Dat geeft alleen nog maar meer onvrede.

Interessant is het daarom eens goed te kijken naar het G1000 initiatief zoals dat inmiddels ook in mijn woonplaats Amersfoort is opgepakt. Dit project loopt nu vanaf 2014 en heeft als doel “om een groep burgers en vertegenwoordigers van de stad een plek te geven waar zij samen bepalen wat ze belangrijk vinden voor Amersfoort” met als resultaat “10 plannen waar de stad zelf me aan de slag kan”. Dit plaatje komt van hun website en legt het basisprincipe uit:

De deelname aan de G1000 is gebaseerd op loting aangevuld door werkgevers en  politici en ambtenaren en de categorie ‘Vrije denkers”, niet voor niets rood in het plaatje want elke stad heeft tegenwoordig wel zijn eigen “freischwebenden Intelligenz” (naar Karl Mannheim), vaak “betrokken burgers”, goed gebekt en flink actief op social media. Deze ‘Vrije denkers” weten al hoe de wereld in elkaar zou moeten zitten maar willen zelf geen verantwoordelijkheid dragen door bijvoorbeeld politiek actief te worden: ze staan liever aan de zijlijn de politici, ambtenaren en weggevers te beïnvloeden. Aangezien ik tot geen van de “niet burger” partijen behoor zal het dus nog wel even duren voordat ik ingeloot wordt. Een debat gebaseerd op loting lijkt me een slecht idee, zeker omdat het de twee keer dat deze G1000 in Amersfoort is georganiseerd niet gelukt is de 10.000 ingelote burgers ook daadwerkelijk naar de bijeenkomst te krijgen, volgens de site hebben in 2016 500 mensen deelgenomen en dat is dan incl. de “niet burger” groepen, de organisatie en de journalisten: de aantallen per categorie zijn overigens moeilijk op de website te vinden.

Een leuk initiatief maar niet iets waar ik erg warm voor loop dus, als je een breed maatschappelijke draagvlak wil voor politieke beslissingen moet je wel alle burgers bij de discussie bereiken: de kleinste eenheid in een democratie is nu eenmaal de burger met stemrecht en het probleem is nu juist dat die tegenwoordig vindt dat zijn stem niet gehoord wordt. Ik voel daarom veel meer voor het institutionaliseren van het “brede maatschappelijk debat” (BMD) zoals bijvoorbeeld destijds over de kernenergie dat tussen 1981 tot 1983 werd gevoerd. Dit initiatief zou waarbij informeren, discussiëren, meningsvorming en besluitvorming centraal staan zou weer eens uit de ijskast moeten worden gehaald. Het eerste initiatief voor de BMD over de kernenergie kwam van de toenmalige minister van Economische Zaken Jan Terlouw, dezelfde die deze week bij DWDD een pleidooi hield voor een duurzame wereld waarin de mensen elkaar weer vertrouwen. De uitkomst van deze eerste BMD heeft overigens wel gezorgd voor een mortuarium op het bouwen van nieuwe kerncentrales dat nu nog steeds overeind staat.

mde

Volgens mij moeten politiek en debat weer bij elkaar gaan horen en dat is tegenwoordig steeds minder het geval. Bij de recente verkiezingen ging het niet om de inhoud maar op de personen en niet om de feiten maar om de emotie: door het debat breng je dit weer bij elkaar. En we hebben tegenwoordig met de komst van het Internet en social media veel meer middelen om dit te doen dan het organiseren van discussies in achteraf zaaltjes waar de vergadertijgers te vinden zijn, de doelgroep waar de traditionele partijen hun kader uit rekruteren. Daarbij past het niet burgers uit te sluiten bij deze discussie of een elite meer invloed te geven op het dabat dan de gewone burgers: daar komt juist veel onvrede over het huidige politiek systeem van vandaan (de achterkamertjes).

Wat mij betreft zou de volgende brede maatschappelijke discussie over de toekomst van Europa moeten gaan, daar kunnen we niet onderuit. Graag dit allemaal in jullie verkiezingsprogramma’s opnemen want als we dat niet doen zal de afkeer tegen Europa alleen maar toenemen.

Het cafetaria model vs. het wereldburgerschap

Posted on by

Ik ben eigenlijk best wel jaloers op al die mensen met een dubbel passport, als het zou kunnen zou ik zelf graag de Amerikaanse nationaliteit er bij willen hebben: kan ik in november ook stemmen met de Amerikaanse verkiezingen. Daarom begreep ik de discussie vorige week, door Mark Rutte aangekaart in Zomergasten, over het cafetaria model niet zo goed. Het liefst zou ik een wereld passport willen hebben omdat ik me in eerste instantie wereldburger voel en graag overal naar toe zou kunnen gaan zonder al dat gedoe met passporten, stempels, visa en lokale databases met mijn pasfoto’s, vingerafdrukken en biometrische gegevens.

dar-es-salaam

Vorige maand bezocht ik Afrika en bij de douane had dat heel wat voeten in de aarde. Voor we in Dar es Salaam het benodigde visa stempeltje in ons passport hadden moesten we eerst naar een loket om het visum aan te vragen (incl. vingerafdrukken en pasfoto), dan in de rij om te betalen (50 $ p.p., betalen in de Tanzaniaans Shilling was niet mogelijk) en daarna wachten tot een ambtenaar dor een van de deuren naar buiten kwam met jouw passport en je naam riep. Een systeem viel er aan deze uitgifte niet te ontdekken en we hebben dan ook zo’n 2,5 uur op een snikheet vliegveld zitten wachten tot we eindelijk Tanzania in konden. Blijven lachen was het advies van onze lotgenoten en ondertussen: welkom in Afrika! Later bij de grensovergang naar Kenia was het nog rampzaliger omdat daar niemand Engels sprak en je niet precies wist waar je naar welk loket toe moest, gelukkig heeft onze Tanzaniaans chauffeur Freeman ons hier efficient doorheen kunnen loodsen. Afijn, voor werkgelegenheid zorgt het wel!

Interessant was het dan ook tijdens ons bezoek in een  Afrikaanse krant het bericht te lezen dat de African Union, een samenwerkingsverband van Afrikaanse landen, een lange termijn plan heeft opgesteld genaamd “Agenda 2063” waarbij het een van de doelstellingen is om binnen Afrika alle grenzen af te schaffen en tot de introductie van één Afrikaans passport te komen. Rwanda en Mauritius hebben al concrete plannen om dit te gaan implementeren en met nog zo’n 40 jaar te gaan moet dat makkelijk kunnen lukken. Waar we in Europa en de VS bezig zijn alles op slot gooien en muren te bouwen kiest Afrika dus voor een meer open koers, mooi is dat.biometrie

Er zal nog wel eens een moment komen dat we helemaal geen passport meer nodig hebben. Onze gegevens zitten immers zolangzamerhand in heel wat databases en het identificeren van iemand aan de hand van vingerafdrukken, foto’s en biometrie kan ook zonder papieren versie van het passport. Momenteel hebben alle lokale overheden een eigen database maar, zou het niet veel handiger zijn, met één grote internationale database te werken? Dan kan je overal van dezelfde basis registratie uitgaan en daar je eigen gegevens aan toe voegen, dat scheelt een hoop dubbel werk…

Eigenlijk hebben we al zo’n wereldwijde database met persoonlijke gegevens, jammer genoeg is die in particuliere handen: Facebook. Met 1,2 miljard vrienden heeft Facebook momenteel de grootse database met persoonsgegevens en is Facebook de monopolist bij uitstek met betrekking tot het vastleggen van onze persoonlijke gegevens en belangrijkste bron voor informatie voor velen. Koud kunstje om daar vingerafdrukken en biometrische data aan toe te voegen en we hebben een mooie basis voor het wereldwijde passport! De vraag is natuurlijk of we dat eigenlijk zouden moeten willen, de content beheerders van Facebook dienen met name het commerciële belang van Facebook en hebben zo hun eigen criteria om te bepalen of iets goed of fout is, zie de discussie deze week rond het verwijderen van de foto van het Vietnamese napalmmeisje van Facebook waar veel commotie over was.facebook_passport_by_gr3ek-d4l5rjc

Is het wellicht geen goed idee om de Facebook database te laten overnemen door de VN? Dan zouden we een mooie basis hebben voor een centrale wereldburger database op basis waarvan we de identiteit van iemand kunnen vaststellen! Hierdoor zouden we in één klap een hoop problemen kunnen oplossen met betrekking tot terrorisme,  identiteitsfraude en fiscale ontwijkingsconstructies!  Er zijn nu al heel veel koppelingen tussen overheidsinstanties nationaal en internationaal waar wij als burger geen zicht op hebben, laat staan dat er een instantie is die daar toezicht op houdt. En er gebeurt veel in het geniep zoals al een aantal keer is gebleken (zie bijv. WikiLeaks). Een internationale toezichthouder die de belangen van de burger behartigt met betrekking tot de kwaliteit van de data en de privacy is broodnodig lijkt me!

Surfend leiderschap

Posted on by

Het lijkt wel of onze politieke leiders niet meer voor de troepen uit lopen waarbij het volk volgt maar dat het nu eerder andersom is: het volk heeft massaal een mening en soms mag een politicus daar dan even het boegbeeld van zijn.

Surfer

Deze week hebben we, in de persoon van Boris Johnson, een mooi voorbeeld gezien van wat ik ‘surfend leiderschap’ noem: het even mogen meeliften op het succes van een politieke beweging die niet aanstuurbaar is en zijn eigen dynamiek heeft.

Boris Johnson herhaalde tijdens de Brexit campagne steeds de slogan “We take back controle again” zonder hier een verdere uitwerking aan te geven. Dat viel blijkbaar goed bij de kiezers die vooral vanuit hun emotie stemden en bezorgde de voorstanders van de Brexit een nipte meerderheid. Rond half vijf de volgende ochtend claimde Nigel Farage van UKIP de overwinning. Tot mijn verbazing bleef Boris Johnson daarna stil, de grootste fout in zijn carrière. Hij had natuurlijk meteen na het bekend worden van de uitslag de overwinning moeten claimen en David Cameron moeten oproepen zich bij de uitkomst neer te leggen en de wil van het volk uit te voeren. En tegelijk zich kandidaat moeten stellen voor het leiderschap. Niks daarvan. David Cameron kon hierdoor zijn eigen lijn uitzetten op zijn persconferentie iets na negen uur. Boris kwam pas in de loop van de middag met een verklaring en daarna ging alles mis en zal het waarschijnlijk nooit meer goed komen rond Boris: hij kan nu beter weer een boeken gaan schrijven..

Churchill

Achteraf blijkt dat Boris Johnson geen plan had hoe te handelen na de overwinning van het Brexit kamp. De keuze zich achter de Brexit campagne op te stellen was ingegeven door opportunisme en eigenbelang. Door de overwinning te claimen zou hij de woordvoerder worden van alle voorstanders van de Brexit, een brede coalitie die door alle partijen heen loopt: bij zowel de Tories als bij Labour zijn voor en tegenstanders aan te treffen. Een bijna onmogelijke opgave de uitkomst van het referendum te vertalen in een plan waar ieder zich in kan vinden: het echte probleem bij referenda waar de kern van het probleem wordt verdicht tot één vraag waarbij de oplossing buiten beschouwing blijft. Andrew Marr trok later in zijn zondagochtend show de juiste conclusie “Nobody is in charge”, vrij vertaald: het ontbreekt in alle partijen aan leiderschap. Sterker nog: niemand wil het leiderschap op zich nemen! Ook bij de Tories is er nu een leiderschapscrisis waar de positie van Jeremy Corbyn eveneens ter discussie staat.

Ook hier in Nederland hebben we last van surfend leiderschap. Van Wilders weten we al dat hij geen plan heeft en regeringsdeelname niet het doel van deze partij is maar disruptie. De verkiezingen volgend jaar staan natuurlijk in het teken van het Europa debat en migratie dus dat is koren op de molen voor PVV en DENK die beide het sentiment onder de bevolking goed aanvoelen. En omdat Rutte tegen de tijd van de verkiezingen de uitslag van het Oekraïne debat waarschijnlijk niet goed heeft kunnen vertalen in winst zal dit ongetwijfeld het belangrijkste verkiezingsthema worden. En welke leiders schuiven de andere politieke partijen dan naar voren om tegengas te geven aan het sentiment?

Tekenend was deze week het zich terug trekken van Ahmed Aboutaleb als mogelijke kandidaat bij de PvdA tennis  hij de enige kandidaat is. Spekman en Samsom zouden smekend bij hem op de stoep moeten staan om de partij te willen leiden maar dat gaat, vanwege hun persoonlijke ambities, niet gebeuren. Jammer, Ahmed Aboutaleb lijkt me een uitstekend kandidaat om tegengas te geven tegen de PVV en DENK. Waarschijnlijk zal Aboutaleb het Brexit debat in de UK goed gevolgd hebben en beseffen dat het alleen zin heeft zich kandidaat te stellen als de politieke leiding van de partij achter hem staat. Zo’n intern leiderschapsdebat kan ook veel kwaad doen, zie wat er gebeurd is met Groen Links na de strijd tussen Jolande Sap en Tofik Dibi. Overigens heeft Groen Links nu wel een goede kandidaat die meer kan dan alleen surfen…

Jess Klaver

Politiek fatsoen

Posted on by

Toen Bill Clinton in 1993 President van de Verenigde Staten was geworden trof hij onderstaande brief van zijn voorganger George Bush jr. aan op zijn bureau in de Oval Office.  Hoewel Bush en Clinton een harde campagne hadden gevoerd een mooi gebaar van George Bush om Bill Clinton op deze wijze als President succes te wensen en te adviseren zich te blijven focussen op wat belangrijk is Bush eindigt zijn brief met de woorden:

“You will be our President when you read this note. I wish you well. I wish your family well. Your success is now our country’s success. And I am rooting hard for you. George.”

Zo hoort het!

George Bush

Als je de huidige politieke debatten volgt, zowel in de VS als in Europa, lijkt het erop dat in de afgelopen 25 jaar het politieke klimaat en de politieke mores grondig veranderd zijn. Ging het destijds in debatten om het verkopen van je standpunten aan de kiezer en en beetje over de persoon, tegenwoordig richt een politieke campagne zich vooral op de persoon van de politicus en een beetje op zijn standpunt.

De opkomst van de sociale media speelt daarbij ongetwijfeld een belangrijke rol, politieke partijen zijn tegenwoordig met een eigen social media team 24/7 met tweets en posts actief om elkaar af te troeven.  Campagnes worden steeds harder gevoerd en het op de man spelen wordt daarbij niet geschuwd, kijk bijvoorbeeld naar de manier waarop Trump zijn politieke tegenstanders aanspreekt, vreemd genoeg zelfs binnen zijn eigen partij…

Een genuanceerd verhaal vind je nog wel in de bijlage van een krant maar zeker niet op het internet. Er zijn tegenwoordig steeds meer burgers die geen krant meer lezen en vanuit een door henzelf gecreëerd online perspectief alleen luisteren naar het verhaal dat ze graag willen horen en andere perspectieven uitsluiten. Met als consequentie dat labiele personen zich laten opjutten door haatzaaiers en sommigen soms zelfs zover gaan dat ze terroristische aanslagen plegen zoals we deze week in de US, UK en Frankrijk hebben kunnen zien.

Stel dat Donald Trump uiteindelijk wint, welk briefje schrijft Obama dan voor zijn opvolger?

Update 20 oktober 2016.

Toen ik deze blog schreef wist ik nog niet dat Trump in het derde televisiedebat met Hillary Clinton niet van plan was zich zonder meer  neer te leggen bij de uitslag van de verkiezingen indien die voor hem negatief zou zijn. Maar daar meer over in mij blog van de 20ste oktober j.l. “Het einde van de voorbeeldfunctie van de Amerikaanse democratie”.

Weg met de SER en het primaat weer terug bij de politiek!

Posted on by

DNB

Uiterlijk 15 maart volgende jaar hebben we weer verkiezingen in Nederland en daar is nog weinig van te merken. Neem het nieuws deze week van De Nederlandsche Bank over het verlies van een half miljoen vaste banen de laatste dertien jaar, 506.000 om precies te zijn en het tegelijkertijd toenemen van het aantal zzp’ers en mensen met een flexbaan met meer dan één miljoen: 1.026.000. Dit blijkt uit het rapport ‘Economische Vooruitzichten en Ontwikkelingen’ waarover DNB directeur Job Swank stelde ‘Ik heb geen oordeel of dat goed of slecht is. Het enige wat kan worden vastgesteld is dat het sociaal engagement in Nederland – pensioenen en uitkeringen – nog altijd gericht is op de mensen in vaste dienst’, aldus Swank. 

Deze flexibilisering van de arbeidsmarkt heeft er dus voor gezorgd dat per saldo meer dan een half miljoen banen bij zijn gekomen maar anderzijds dat de arbeidsinkomensquote in Nederland is vermindert ten faveure van de winsten en een dalende koopkracht voor de middengroepen. Onontkoombaar volgens Swank: ‘Je ziet dit nu eenmaal in alle landen gebeuren, als gevolg van de mondialisering, het wegvallen van banen in het middensegment en de tanende macht van vakbonden.’

SERDiezelfde dag stond er een interview in de Volkskrant met Buma van het CDA en Samsom van de PvdA waarin zij twee belangrijke problemen aankaarten waarmee ZZP’ers en mensen met een flexbaan in de praktijk geconfronteerd worden: het vaak ontbreken van goede sociale voorzieningen bij ziekte en het opbouwen van een pensioen. Voor een oplossing van deze problemen kijken zowel Samsom als Buma naar de sociale partners en het overleg in de Sociaal Economische Raad (SER) en daar zijn de partijen al jaren verdeeld. De werkgevers zijn onderling hierover verdeeld en de vakbonden komen nog steeds primair op voor het belang de werknemers met een vast contract. Dit schiet dus niet op zo heren politici, tijd voor een eigen visie en ingrijpende eigen voorstellen zou ik zeggen zo vlak voor de verkiezingen! Wijzen naar de SER schiet niet op omdat de huidige SER niet meer  een afspiegeling is van de werkelijke sociale economische verhoudingen en  primair focust op de verhouding  werknemer vs. werkgever in plaats van de nieuwe realiteit van oud vs. jong, vast vs. flexibel werkend, hoog vs. laag opgeleid en zelfstandigen, die zowel werknemer als werkgever zij, vs. overheid die het met al die regels en administratie verplichtingen het er niet makkelijker opmaakt te ondernemen en daar waar winst gemaakt wordt zal proberen dit weer richting de belastingdienst af te romen: de wereld is veranderd!

Als je na 2000 geboren bent dan weet je dat als je gaat werken er drie opties zijn: 1) je begint met een tijdelijk contract, 2) wordt ZZP’er of 3) start  een eigen bedrijf. Beginnen met een vast contract is geen reële optie en zou voor velen de voorkeur hebben maar vast is tegenwoordig lang niet meer zo vast als vroeger door de veranderingen in het ontslagrecht, de flexwet en de verkorting van de werkloosheidsuitkering. En waarschijnlijk zal je tijdens je carrière nogal eens gaan switchen, je start met en flexcontract tot je te duur wordt, wordt dan ZZP’er omdat je jezelf dan onder de prijs van het flexcontract kan aanbieden en, als de gelegenheid zich voordoet, doe je mee aan een startup en wordt je eigen ondernemer. Je moet dus goed voor jezelf kunnen zorgen tegenwoordig en er op voorbereid zijn dat de zekerheden van vandaag morgen wel eens onzeker kunnen zijn, je eigen risico managen is tegenwoordig erg belangrijk en niks is meer zeker.

En ondertussen is het moeilijk met je flexcontract een hypotheek te krijgen, blijven de huren en kosten stijgen, zit je wellicht met een studieschuld vanwege het net ingevoerde leenstelsel en zou het best wel eens kunnen dat als je dertig jaar bent er alweer een jongere generatie achter je staat te hijgen om jouw baan over te nemen als stagiair ‘eager’ om zelfs tegen een minimale vergoeding te beginnen en waarschijnlijk nog beter en passend opgeleid dan jij: de ontwikkelingen gaan snel en in tien jaar voldoet jouw opleiding al niet meer aan de nieuwe kwalificaties.

Nogal ingrijpende ontwikkelingen voor de burgers zou ik zeggen dus had ik verwacht dat onze politici staan te dringen na de publicatie van De Nederlandsche Bank hun visie op dit onderwerp te geven met nog maar 9 maanden voor de verkiezingen op 15 maart 2017. Het primaat met betrekking tot een oplossing van deze problemen moet toch echt bij de politiek liggen en niet bij de SER die niet meer de sociaal economische realiteit weerspiegelt.

Vanmorgen geen politiek reacties terug kunnen terugvinden in de Volkskrant een dag na de publicatie van het artikel over het rapport van De Nederlandsche Bank. Wel worden in diezelfde krant maar liefst negen pagina’s besteed aan racisme en wordt in een van die artikelen gesteld dat veel politieke partijen verwachten dat de sociaal culturele onderwerpen als racisme en integratie in de komenden campagnes een grotere rol gaan spelen dan de traditionele sociaal economische. Ik denk dat de partijen die dit doen de verkeerde keuze maken, de huidige onrust in de samenleving heeft niet alleen te maken met racisme en integratie, waarover overigens veel partijen het in essentie eens zijn, maar eveneens over de  sociaal economische ongelijkheid die toenemend zoals De Nederlandse Bank nu formeel heeft geconstateerd.

its-obamas-economy-stupid-vik-battaile-republican-obama-demo-politics-1346051733

In de strijd tegen George Bush gebruikte Bill Clinton in 1991 met succes de slogan van zijn campagneleider James Carville “It’s the economy, stupid“. Bush was eerder dat jaar heel populair vanwege de invasie in Irak maar dat veranderde snel vanwege de slechte werkgelegenheidscijfers waardoor Bill Clinton uiteindelijk won. De focus van Bush op zijn geopolitiek succes was niet succesvol omdat het bij veel burgers uiteindelijk toch om de portemonnee gaat en sociaal economische zekerheid.

Welke partij komt er nu eens met een goede aansprekende visie op deze problematiek? Dan maken zij een behoorlijke kans dat ik op ze ga stemmen. Meerdere vrienden hebben me gewezen op het boek van Jesse Klaver over economisme waarvan de kern is dat alles wordt gereduceerd tot een economische en financiële rekensom en zijn stelling dat rechtvaardigheid, duurzaamheid en compassie belangrijker zouden moeten zijn dan economische groei. Ga ik zeker lezen maar ook de andere verkiezingsprogramma’s, nog negen maanden te gaan dames en heren politici!

Tijd voor een revolutie binnen de PvdA!

Posted on by

Afnemende jeugd

Jelle Corstius Brandt besteedde vorige week in Buitenhof aandacht aan een artikel in de The Economist Generation Uphill. Kern van het artikel is dat a) de huidige generatie jongeren het best opgeleid is ooit en het meest potentieel heeft b) wereldwijd het % jongeren van de totale bevolking aan het afnemen is en c) ze daarom electoraal niet interessant zijn. Politici luisteren nu eenmaal naar degenenen die op ze stemmen en volgens het artikel in de Economist doen ze dat zelden: in Engeland stemden bij de laatste verkiezingen in 2015 maar 43% van de jongeren tussen de 18 en 24s en 78% van de 65+ers. In het artikel stelt de Londense student Aditi Shorewal dan ook: “My generation has a huge interest in political causes but a lack of faith in political parties”.Bernie Sanders

Dat was dus afgelopen zondag in Buitenhof en ik begon de week dus een beetje somber. Tot twee dagen later bij de voorverkiezingen in New Hampshire de 74 jarige Bernie Sanders ineens met twee keer zoveel stemmen overtuigend won van Hillary Clinton. Uit de analyses na afloop bleek dat hij met name onder jongere kiezers, en meer specifiek jongen vrouwen, veel aanhang heeft en dat hij die ook nog succesvol heeft kunnen mobiliseren: 70% van de vrouwen onder de 45 jaar en zelfs 80% onder de 30 stemde op hem. In een interview met Stephen Colbert geeft Bernie Sanders hiervoor twee redenen:

  1. “One, by definition young people are idealistic. And they look at a world with so many problems and they say ‘why not’? Why can’t all people in this country have healthcare? Why can’t we make public colleges and universities tuition free? Why not?” 
  2. “But the second part that I think young people are thinking about is how does it happen that even with all the technology and productivity and our economy, they are likely to have a lower standard of living than their parents, while almost all new income and wealth is going to the top 1 percent. They’re not dumb. They’re saying ‘we want a fair share as well.’” 

Ik ben sinds dinsdag in fan van Bernie Sanders geworden!

Hoe nu dit goede nieuws te vertalen naar de Nederlandse situatie, over één jaar hebben we immers ook hier verkiezingen dus tijd genoeg om op deze nieuwe trend in te spelen! Ook hier hebben we te maken met een desinteresse van de jeugd voor de politiek en een aanzienlijke afname van het aantal mensen die lid zijn van een politieke partij. Hoe zorg je er voor dat jongeren weer enthousiast worden en politiek actief worden? En bij welke partij zouden ze zich dan moeten aansluiten?

Ik heb er lang over nagedacht maar denk dat het opzetten van een nieuwe partij niet de slimste en snelste weg is. Dat kost veel tijd en voor je het weet krijg je ruzie over richting en geld en komen er weer baasjes bovendrijven die de macht naar zich toe trekken. Ik adviseer jongeren die iets willen veranderen dan ook dat het het beste is aansluiting te zoeken bij een bestaande partij. Gezien de achteruitlopende aantallen actieve leden bij de meeste partijen een eitje. En voor de progressieven onder ons ligt het meest voor de hand om dit te doen bij de PvdA. De PvdA is op dit moment de makkelijkste target om over te nemen, als jongeren massaal lid worden en aan de leiderschapsverkiezingen mee doen zou dat wel eens succesvol kunnen zijn.

Joop den Uijl

De PvdA smacht naar een nieuwe tot de verbeelding sprekende leider, een soort Joop de Uijl die destijds ook veel jongeren aansprak, althans ik was in mijn jonge jaren groot fan… In de peilingen is de PvdA momenteel op sterven na dood en volgend de peilingen is er weinig perspectief op een electorale opleving. Het moet dan ook niet al te moeilijk zijn bij de komende leiderschapsverkiezingen een nieuw iemand met een fris nieuw geluid aan de macht te helpen en de huidige top te vervangen, die hebben hun tijd wel gehad. De vraag is nog even wie. Ik zat eerst aan Jan Slagter te denken (lijkt wel een beetje op Bernie) maar sinds de speech van Rutte afgelopen woensdag op het Correspondents’ Dinner lijkt me dat toch geen goed idee.

Als jullie niemand kunnen vinden ben ik eventueel wel beschikbaar…

%d bloggers like this: